Намудҳои асосии заргарӣ

Заргарӣ аз ҳазорсолаҳо барои муаррифии арзишҳои фарҳангии тамаддунҳои гуногун нақши хеле муҳим мебозад. Маводҳои зиёде мавҷуданд, ки аз онҳо заргарӣ сохтан мумкин аст. Маводи заргарӣ аз арзишҳои фарҳангии як минтақаи мушаххас вобаста аст. Дар ин мақола ман баъзе маводҳои машҳуреро тавсиф мекунам, ки мо метавонем онҳоро дар истеҳсоли ҷавоҳирот истифода барем. Ҷавоҳироти тиллоӣ: Тилло дар тӯли солҳои зиёд барои сохтани ҷавоҳирот истифода шудааст. Ҷавоҳироти тиллоӣ яке аз навъҳои машҳури ҷавоҳирот ба ҳисоб меравад, махсусан дар байни мардуми Осиё. Ҷавоҳироти тиллоӣ аз чизҳое иборат аст: ҳалқаҳо, дастбандҳо, гӯшворҳо, дастбандҳо ва ғайра. Дӯстдорони заргарӣ ба ҷавоҳироти тиллоӣ баҳои баланд медиҳанд. Истеҳсолкунандагон ва ё шахсоне, ки ба тиҷорати тилло машғуланд, аз сабаби хоҳиши доимии дӯстдорони заргарӣ, ки мехоҳанд пули худро ба ҷавоҳироти тиллоӣ сармоягузорӣ кунанд, метавонанд фоидаи калон ба даст оранд. Дар ҳақиқат муҳим нест, ки ашёи тиллои шумо чанд сол аст, бинобар ин ҷавоҳироти тиллоӣ як шакли бузурги сармоягузорӣ мегардад. Ҷавоҳироти тиллоӣ дорои қобилияти таъсирбахш барои нигоҳ доштани намуди зоҳирӣ ва арзиш мебошад. Ин сифати беназири ҷавоҳироти тиллоӣ барои нигоҳ доштани намуди зоҳирӣ ва арзиши худ боз як сабаби асосии харидорони ҷавоҳирот мебошад, ки ҷавоҳироти тиллоиро нисбат ба ашёи дигар, ки аз дигар мавод сохта мешаванд, афзалтар медонанд. Ҳамин тавр, агар касе имрӯз ҷавоҳироти тилло бихарад, он ба осонӣ ба насли ояндааш мегузарад. Ҷавоҳироти алмосӣ: Алмос яке аз сангҳои гаронбаҳо ва тозатарин аст, ки барои сохтани ҷавоҳирот истифода мешавад. Қариб чизе нест, ки бо роялти ва шарораи алмос муқоиса карда шавад. Алмосҳо асосан дар ҳалқаҳои арӯсӣ истифода мешаванд ва он инчунин дар бисёр намудҳои дигари ҷавоҳирот истифода мешавад, аз қабили гӯшворҳо, дастбандҳои теннис, тӯмор, гарданбандҳо ва ғайра. Зеварҳои алмосии табиӣ аз рӯи ранги алмос баҳо дода мешаванд. Алмосҳои беранг хеле каманд ва онҳо низ хеле гарон ҳастанд, дар ҳоле ки аз тарафи дигар баъзе ҷавоҳироти алмосии ранга низ мавҷуданд, ки дар муқоиса бо алмосҳои беранг чандон гарон нестанд. Арзиши ҷавоҳироти алмосӣ инчунин аз андоза ё вазни алмосе, ки шумо дар он истифода мекунед, вобаста аст. Баъзе одамон мехоҳанд, ки ҷавоҳиротро бо алмосҳои калон истифода баранд, бешубҳа арзиши ин ҷавоҳирот дар муқоиса бо алмосҳои хурдтар хеле баландтар аст. Ҷавоҳироти нуқра: Нуқра ҳамчун яке аз се маводи асосӣ барои сохтани ҷавоҳирот истифода мешавад. Ин интихоби хеле маъмул барои занон аст. Бузургтарин бартарии ҷавоҳироти нуқра дар он аст, ки он нисбат ба ҷавоҳироти алмос ва тиллоӣ арзонтар аст. Ҳамин тавр, ин як намуди ҷавоҳирот аст, ки онро одами миёна харида метавонад. Зеварҳои нуқра дар муқоиса бо ҷавоҳироти тиллоӣ ва алмосӣ бештар ба нигоҳубин ниёз доранд. Ҷавоҳироти нуқрагӣ пас аз фосилаи муқаррарии вақт ҷило кардан лозим аст, вагарна ҷавоҳироти нуқра дурахшон ва ҷолибияти худро гум мекунад. Барои зиёд кардани умри ҷавоҳироти нуқра, онро бо матои мулоим хеле нарм кунед. Кӯшиш кунед, ки ҷавоҳироти нуқрагиро дар қуттии заргарии нарм нигоҳ доред, то аз харошидан пешгирӣ карда шавад.