5 keer dat mensen schatten op onverwachte manieren vonden

Er zijn drie belangrijke bronnen van verborgen schatten: begraven piratengoud, oude tombes en de sectie 'Because You Watched' op Netflix. Maar dat zijn slechts de bronnen. We veronderstellen dat er andere manieren zijn om geheime rijkdommen te vinden. We verwijzen het naar de volgende mensen. Zij lijken de experts te zijn.5 Een Goodwill-trui blijkt een stukje sportgeschiedenis te zijn Goodwill is geweldig als u een pak moet vinden waarin iemand is gestorven om te dragen tijdens uw rechtszaak. Maar zelfs stapels versleten truien en mottenballen verstoppen zo nu en dan goede spullen. Meer specifiek dit heilige NFL-artefact: Als verkopers van vintage kleding zijn Sean en Nikki McEvoy uit Tennessee altijd op zoek naar goedkope kleding, bij voorkeur spullen die niet meer zijn gedragen sinds de regering-Carter. In 2014 besloten ze langs een Goodwill-winkel in North Carolina te gaan. Daar zag Nikki een "nette, hoogwaardige" college-trui van de West Point Military Academy. En het was goedkoop! Het duo hoefde er slechts 58 cent voor te betalen. Maar misschien hadden de mensen bij Goodwill die trui beter moeten bekijken. Ze hadden misschien gemerkt dat het van NFL-coaching-superster Vince "The Bard" Lombardi was. Eenmaal thuis keek Nikki even en vond een naamplaatje met de tekst "LOMBARDI 46" in de halslijn genaaid. Helaas deed die naam haar geen belletje rinkelen, dus belandde de trui in de stapel vintage kleding. Het was puur toeval dat Sean een paar maanden later op een oude foto de man zag die een bekend uitziende trui droeg. "Zou het niet cool zijn als we precies die trui hadden?" vroeg hij zich af... Ja, deze Goodwill-aankoop van 58 cent was wat Lombardi had gedragen toen hij op West Point was, waar velen het erover eens zijn dat hij zijn beroemde stijl van coachen (lees: schreeuwen) heeft geleerd. Met zo'n sportief relikwie in de hand belde Sean de Football Hall of Fame om te vragen of ze het wilden kopen, maar ze eisten dat ze het gratis doneerden (omdat voetbal dat is). Dus reed hij met de trui naar een veilinghuis in Dallas, waar ze, nadat ze hadden bevestigd dat de trui inderdaad doordrenkt was van de putvlekken uit de geschiedenis, hem voor $ 43.020 aan een megafan veilden. Dat is een winst van ruim 10 procent! Misschien . We zijn vreselijk met cijfers.4 Een stel oude blikken bleek gevuld te zijn met gouden dubloenen In 2013 merkte een stel dat in Noord-Californië woonde, het middelpunt van de Gold Rush van 1949, iets vreemds op tijdens het uitlaten van hun hond: een raar stukje metaal dat uit de modder steekt. Nadat ze wat rondgespeurd hadden, groeven ze een aantal eeuwenoud uitziende blikken op, niet gevuld met rotte perziken of op wonderbaarlijke wijze bewaarde spam, maar met duizenden. De acht blikken die ze opgegraven hadden, bevatten 1.427 bijna nieuwstaatse 18e-eeuwse gouden munten. Het echtpaar, dat anoniem is gebleven uit angst dat hun land zal worden overspoeld door de geesten van oude goudzoekers, bracht hun buit naar een taxateur, die hen vertelde dat de Saddle Ridge Hoard de moeite waard was. Eén miljoen daarvan was afkomstig van een munt, een superzeldzame 1866-S No Motto Double Eagle. "Dit zal worden beschouwd als een van de beste verhalen in de geschiedenis van onze hobby", zegt Don Willis, president van Professional Coin Grading Service. Aangezien deze hobby het verzamelen van oude munten is, was er waarschijnlijk niet veel concurrentie, maar toch. Twee vrienden kopen onbewust een bungalow van een beroemde kunstenaar en vinden vervolgens voor miljoenen dollars aan kunst In 2007 kregen de vrienden Thomas Schultz en Lawrence Joseph een rondleiding door een vernield huisje in New York dat ze goedkoop hoopten te kopen en te renoveren. Maar toen ze de garage inspecteerden, vonden ze ongewoon afval: duizenden en duizenden schetsen, schilderijen en illustraties. Omdat ze deze letterlijke vuilniskunst leuk vonden, betaalde het paar de eigenaar $ 2.500 extra, wat neerkwam op ongeveer een dollar per schilderij. Dacht je dat het eigenlijk een fortuin waard was? HOE?! Je hebt misschien nog nooit van Arthur Pinajian gehoord. De Armeens-Amerikaan was eerst een striptekenaar tijdens de Gouden Eeuw van de strip, maar vervolgde later zijn roeping als abstract schilder, in de hoop de volgende Picasso te worden. Maar hij kreeg nooit de erkenning waarop hij had gehoopt, dus sloot hij zich af op de laatste plaats waar iemand naar een briljante kunstenaar zou zoeken: Long Island. Daar zat hij dag en nacht in zijn atelier, in volledige anonimiteit zwoegend. Hij gaf zijn verwanten zelfs duidelijke instructies dat na zijn dood al zijn kunst vernietigd moest worden. Maar het weggooien van 3.000 schilderijen is wel zo, dus verkochten zijn nakomelingen eenvoudigweg het huisje en lieten de kunst in de garage rotten. Maar net als bij veel grote kunstenaars werden Arthur's werken beroemd - en nog belangrijker, enorm duur - nadat hij de schop had gegeven. oude verfemmer. Dit was goed nieuws voor Schultz en Joseph, die er uiteindelijk achter kwamen dat ze niet alleen het hol van Pinajian hadden gekocht, maar ook zijn hele nalatenschap. In totaal is de collectie getaxeerd op maximaal , wat u misschien herkent als iets meer dan $ 2.500. (Tenminste een beetje. Nogmaals, we zijn niet zo goed in wiskunde.) 2Een Canadese vuilnisman vond een fortuin verborgen in een kapotte tv Terwijl het scherm van een tv gevuld is met wonderen: draken! zombies! Balki! -- rondsnuffelen in de werkelijke ingewanden moet een saaie klus zijn. Maar niet voor een medewerker van een tv-recyclingfabriek in Barrie, Ontario. Toen hij in 2017 een oude tv demonteerde, vond hij . De (echt, te eerlijke) man vertelde zijn manager over de schat, en zij droegen deze over aan de politie. Gelukkig bevatte de doos ook documenten waarmee de politie de voorraad kon herleiden naar de rechtmatige eigenaar, een toen 68-jarige man die in een nabijgelegen stadje aan het meer woonde en geen idee had dat zijn nettowaarde met zes cijfers was gedaald sinds zijn dood. laatste Netflix-binge. Volgens de vergeetachtige big spender was het geld een contante erfenis van zijn ouders, die hij dertig jaar geleden in de tv had verborgen. Sterker nog, hij had het zo goed verborgen dat hij het wist. Hij gaf de set zelfs aan een vriend van hem, die vervolgens tientallen jaren naar de meest waardevolle tv van het land staarde voordat hij het kapotte oude ding afleverde bij de recyclingfabriek. De man verzekerde de politie dat hij zich niet had gerealiseerd dat het geld ontbrak. omdat hij dacht dat het ergens anders in huis verborgen was. Dat roept een vraag op: hoeveel geheime voorraden heeft deze man? Gooit hij gewoon elke week verstrooid oude dozen ontbijtgranen, gevuld met kleine fortuinen, in de recycling? We vermoeden dat de mensen in de buurt daar achter zullen komen als ze de plaatselijke zwerverspopulatie met hoge hoeden en smokings gaan opmerken.1 Een vrouw kocht in 2005 op een vlooienmarkt een ketting van onschatbare waarde voor $ 15, terwijl ze rondslenterde op een plaatselijke vlooienmarkt in Philadelphia (dat is (het juiste werkwoord voor rondsnuffelen op een vlooienmarkt, zoek het op), zag Norma Ifill een vreemde metalen ketting. Gegrepen door de over-the-top tribal-look, betaalde ze graag een schamele $ 15 voor een leuk klein stukje kostuumjuwelen. In de daaropvolgende drie jaar droeg Ifill hem slechts een handvol keer. Maar elke keer dat ze er een rondje mee maakte, merkte ze dat mensen hun ogen er niet van af konden houden. Het gebeurt tenslotte niet elke dag dat je iemand een ketting van €300.000 ziet dragen tijdens een barbecue. Alexander Calder, beroemd om zijn abstracte draadsculpturen, creëerde ook wild voor zijn beroemde vrienden. Tijdens de jaren dertig en veertig gaven debutantes de voorkeur aan Calder's voortreffelijke wendingen boven saaie oude diamanten hangers. En Ifills ketting was niet een willekeurige Calder. Het was een van zijn beste, omdat het in 1943 tentoongesteld werd in het Museum of Modern Art in New York. In 2008 ging Ifill naar het Philadelphia Art Museum, waar toevallig een Calder-sieradententoonstelling was. Daar realiseerde ze zich dat haar opzichtige kostuumjuwelen er precies zo uitzagen als de waardevolle stukken die achter het versterkte glas lagen. Ze bracht de ketting naar de tentoonstellingsconservator, die liet bevestigen dat het een echte verloren Calder was. In 2013 werd de ketting geveild, wat Ifill opleverde. Welke is... Wat? 20 procent meer dan ze ervoor betaald heeft? 30? Waarom wil niemand ons helpen?