Laurel Burch, kunstenaar, overleden in 61

Door DOUGLAS MARTINSEPT. Laurel Burch, die als 20-jarige alleenstaande moeder metaal vond op autokerkhoven om sieraden in te slaan ter ondersteuning van haar twee kinderen, en vervolgens onderscheiding verwierf als fantasievolle ontwerper en succes als slimme zakenvrouw, stierf op 20 september 2007. 13 in haar huis in Novato, Californië. Ze was 61. Rick Sara, haar man, zei gisteren dat de oorzaak complicaties waren van osteopetrose, een pijnlijke botziekte die ze haar hele leven had en als gevolg daarvan meer dan 100 botbreuken opliep. Burch vertaalde haar visioenen van fantastische katachtigen, mythische dieren, kleurrijke bloesems, vlinders, manen, harten en ingebeelde mensen, naast talloze andere fantasieën, in kleurrijke emaille sieraden, schilderijen, T-shirts, sjaals, keramiek en draagtassen, die werden verkocht door duizenden winkels. Het tijdschrift Forbes zei in 1985 dat ze een niche had gecreëerd tussen grote volumes, goedkope kostuumjuwelen en dure designerlijnen zoals Paloma Picasso's voor Tiffany. Ze vertelde Womens Wear Daily in 1986 dat ze een van de ontwerpinvloeden wilde worden in de wereld. Ze vond het ook heerlijk om CEO te zijn van het naar haar vernoemde bedrijf en lette nauwlettend op de details van de manier waarop warenhuizen haar producten op de markt brachten. Maar haar passie was kunst, en terwijl ze honderden producten op de markt bracht, zei haar man dat 90 procent van haar ontwerpen zijn afgeleid van haar originele schilderijen. Advertentie Een vrouw die in pijn leefde, zei dat het haar doel was om haar vreugde door te geven. Mevr. Burch omschreef zichzelf op haar website als volgt: Ik leef in de levendige kleuren van mijn verbeelding ... zwevend met regenbooggevederde vogels, racend door de woestijnwinden te paard, gehuld in eeuwenoude tribale juwelen, dansend met mythische tijgers in stomende jungles. Laurel Anne Harte werd op 1 december geboren in de San Fernando Valley in Californië. 31, 1945. Ze groeide op in een gebroken gezin; haar vader trouwde drie keer, haar moeder twee keer. Ze zei in een interview met The Marin Independent Journal in 1995 dat ze zich als meisje emotioneel onstabiel en ongetalenteerd voelde. Ze vond een zekere rust in het spelen van gitaar, dansen en tekenen. Ze verliet op 14-jarige leeftijd het huis met alleen een papieren zak met kleding, maakte huizen schoon en zorgde voor kinderen in ruil voor kost en inwoning. Ze stopte met de middelbare school en werd een vagebond, die rondging met zingen en gitaar spelen, vertelde ze in 1986 aan de Los Angeles Times. Haar man zei dat ze nooit een kunstles heeft gevolgd. Ze trouwde met jazzmuzikant Robert Burch toen ze 19 was en was de gescheiden moeder van een zoon en dochter tegen de tijd dat ze 20 was. Toen ze zwanger was van haar tweede kind, haar zoon Jay, werd ze gearresteerd omdat ze een stuk vlees uit een supermarkt had gestolen, meldde The San Francisco Chronicle in 2000; iemand had haar verteld dat ze meer eiwitten moest eten. Naast het ontvangen van sociale uitkeringen ondersteunde ze de kinderen door sieraden te maken aan haar keukentafel in de wijk Haight-Ashbury in San Francisco en deze op straat te verkopen vanuit tackleboxen. Sommige lokale winkels begonnen haar creaties in voorraad te nemen, en Forbes meldde dat een Indiase zakenman, Shashi Singapuri, monsters naar China bracht. De Chinezen waren zo geïntrigeerd dat ze haar in 1971 uitnodigden om naar China te komen. Daar ontdekte ze cloisonn, een soort emaillewerk waarbij felgekleurde delen van email zijn afgesplitst die een groter patroon vormen. Ze maakte een tiental schilderijen en liet van de ontwerpen oorbellen maken. Meneer. Singapuri stak wat geld in en de productie begon. De felgekleurde sieraden vormden het begin van haar kenmerkende look, met cloisonne-patronen die in veel andere media te zien waren, waaronder stoffen. Bevestig dat je geen robot bent door op het vakje te klikken. Ongeldig e-mailadres. Voer opnieuw in. U moet een nieuwsbrief selecteren om u op te abonneren. Bekijk alle nieuwsbrieven van de New York Times. Ze ging verder met het werken aan gegoten metalen en hout en voegde daar spin-offproducten aan toe op papier, porselein en stof. Ze negeerde modetrends nadrukkelijk en zei: haar doel was een look die zowel verlegen als gedurfde, excentrieke mensen aansprak. Zoals talloze keukenplanken getuigen, koesteren duizenden en duizenden kattenliefhebbers haar katachtige koffiemokken. Advertentie Na de breuk met Mr. Singapuri startte ze Laurel Burch Inc. in 1979, met volledige controle als president en hoofdontwerper. Halverwege de jaren negentig merkte ze dat ze 80 procent van haar tijd en energie aan zakelijke zaken besteedde. Om terug te keren naar de kunst gaf ze haar ontwerpen in licentie aan een tiental bedrijven die ze over de hele wereld maken en distribueren. Haar tweede huwelijk, met Jack Holton, eindigde in een scheiding. Naast haar huidige echtgenoot laat ze haar dochter Aarin achter; haar zoon, Jay; en twee kleindochters.In Ms. Burch's laatste jaren verergerde haar botziekte. Ze leerde linkshandig schilderen nadat ze in 2005 haar rechterarm brak. Toch vertelde ze aan The Independent Journal dat als ze moest kiezen tussen een goede gezondheid en haar artistieke gaven, ze binnen een oogwenk voor haar kunst zou kiezen. In haar laatste kunstwerken verwerkte ze soms woorden. Eén citeerde een Amerikaans-Indisch spreekwoord: De ziel zou geen regenboog hebben als de ogen geen tranen hadden. Een versie van dit artikel verschijnt in gedrukte vorm op pagina B8 van de New Yorkse editie met de kop: Laurel Burch, kunstenaar, is dood 61. Bestel herdrukken| Paper van vandaag|AbonnerenWij zijn geïnteresseerd in uw feedback op deze pagina. Vertel ons wat je denkt.