Βιτσέντζα, χρυσή πρωτεύουσα της Ιταλίας

VICENZA, Ιταλία Η Vicenza είναι γραφικά μεσαιωνική στο κέντρο της, ένα πυκνό συνονθύλευμα παλιών κατοικιών σε τόνους βουτύρου κατά μήκος στενών οδών που περιστασιακά δίνουν τη θέση τους σε μερικές από τις πιο κομψές αρχιτεκτονικές της Αναγέννησης, αλλά αυτές οι δομές καλύπτουν μια βιομηχανική δύναμη που έκανε αυτή τη μικρή πόλη Ιταλία Το πιο παραγωγικό κεφάλαιο κοσμημάτων. Γεννηθήκαμε για να κάνουμε κάτι τέτοιο, είπε ο Roberto Coin, η ομώνυμη εταιρεία του οποίου είναι μια από τις πιο επιτυχημένες μάρκες Vicenzas παγκοσμίως. Γεννηθήκαμε για να δημιουργούμε ομορφιά, γεννηθήκαμε για να δημιουργούμε νέες ιδέες. Είναι στο DNA μας. Είναι αυτό που ξέρουμε να κάνουμε. Σχεδόν το 10 τοις εκατό του πληθυσμού άνω των 100.000 απασχολείται στον τομέα του κοσμήματος και οι έφηβοι μπορούν να αντικαταστήσουν το γυμνάσιο με σπουδές κοσμήματος στο Scuola dArte e Mestieri. Η τοπική κληρονομιά της κατασκευής κοσμήματος προϋπήρχε ακόμη και των πλακόστρωτων δρόμων: ήδη από 600 π.Χ., οι Vicentini κατασκεύαζαν συνδετήρες ρούχων, που ονομάζονταν περόνη, και άλλα στολίδια σε μπρούτζο. Αλλά ήταν ο 14ος αιώνας, με την έμφαση που δόθηκε στη βιοτεχνία και τις συντεχνίες (και ένα καταστατικό του 1339 που αναγνώριζε τους χρυσοχόους fraglia, ή συντεχνία), που έστεψε τη Βιτσέντζα ως εξέχον κέντρο των τεχνών του κοσμήματος και έκανε τους κοσμηματοποιούς της πολιτική δύναμη μεταξύ των ευγενών. και των εμπόρων και της κοινωνίας της πόλης μέχρι σήμερα. Η καρδιά της Vicenzas είναι η Piazza dei Signori, το πολυσύχναστο πρώην ρωμαϊκό φόρουμ του οποίου η τεράστια, πλακόστρωτη πλατεία φιλοξενεί μια εβδομαδιαία αγορά αιώνων, μια λεγεώνα από απεριτίβο μπαρ όπου συγκεντρώνεται το βράδυ πλήθος Αυτή η πόλη που αγαπά το κρασί και οι βιτρίνες 10 ανεξάρτητων επιχειρήσεων κοσμημάτων. Υπήρχαν 15 τέτοια καταστήματα σε αυτήν την πλατεία ήδη από το 1300. Το Soprana, το σπίτι που σήμερα βρίσκεται στην πλατεία του το μεγαλύτερο, ιδρύθηκε το 1770 από την οικογένεια των κοσμηματοπωλών που είχαν φτιάξει το περίφημο πολύτιμο στέμμα για ένα άγαλμα της Παναγίας στην εκκλησία του St. Mary of Monte Berico κοντά. Στην πλατεία κυριαρχεί ο ελαφρώς κεκλιμένος (αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί) πύργος του ρολογιού Bissara του 14ου αιώνα. από δύο πανύψηλες στήλες, στις οποίες κορυφώνονται αγάλματα του Χριστού του Λυτρωτή και του φτερωτού λιονταριού που συμβολίζει τη Βενετία, την πόλη της λιμνοθάλασσας περίπου 50 μίλια ανατολικά που κυβέρνησε τη Βιτσέντζα τον 15ο αιώνα. και δίπλα στη Basilica Palladiana του 16ου αιώνα, με την εντυπωσιακή διπλή σειρά από λευκές μαρμάρινες καμάρες από τον Andrea Palladio, τον πιο επιδραστικό αρχιτέκτονα της Αναγέννησης και τον πιο επιφανή κάτοικο της Vicenzas. Από το 2014, η Basilica Palladiana στεγάζει το Museo del Giooi το μοναδικό μουσείο κοσμημάτων στην Ιταλία και ένα από τα λίγα στον κόσμο, με ένα κουτί θησαυρού ενός εκθεσιακού χώρου που σχεδιάστηκε από την Patricia Urquiola. Το μουσείο μόλις ολοκληρώνει, όπως λέει, τη μεγαλύτερη ατομική έκθεση αφιερωμένη στον καλλιτέχνη και κοσμηματοπώλη Gi Pomodoro, ενώ θα ακολουθήσει μια έκθεση με στέμματα και τιάρες. Η οθόνη περιλαμβάνει μια περιστρεφόμενη επιλογή κοσμημάτων από τη Βιτσέντζα και πολύ πέρα, συμπεριλαμβανομένου του στέμματος Monte Berico. μια καρφίτσα πουλιών Lalique του 1890 στολισμένη με μια γροθιά διαμάντια. και το τσόκερ Rosa dei Venti, σετ με πάνελ από πολύτιμους λίθους με έντονα χρώματα, από τον σύγχρονο Μιλανέζο κοσμηματοπώλη Giampiero Bodino. Περισσότερο από οικονομική αξία, το μουσείο προσφέρει πολιτιστική αξία, είπε η Alba Cappellieri, η διευθύντρια. Το μουσείο έχει ενισχύσει το καθεστώς της Vicenza ως πρωτεύουσας κοσμημάτων, όπως προοριζόταν. Μαζί με τη βοήθεια της πόλης (που δανείζει τον χώρο Basilica Palladiana) και ορισμένων χορηγών της βιομηχανίας, το μουσείο χρηματοδοτείται κυρίως από τον Ιταλικό Εκθεσιακό Όμιλο, ο οποίος διοργανώνει το Vicenzaoro, την τοπική εμπορική έκθεση κοσμήματος που προσελκύει περισσότερους εκθέτες και συμμετέχοντες από οποιαδήποτε άλλη στην Ιταλία. Η εκδήλωση δύο φορές το χρόνο, που έχει προγραμματιστεί να ανοίξει το Σάββατο, πραγματοποιείται στους εκθεσιακούς χώρους Fiera di Vicenza έξω από το κέντρο της πόλης. Προσέλκυσε περισσότερους από 56.000 επισκέπτες το 2017, με 18.000 από αυτούς να έρχονται τον Ιανουάριο. Συγκριτικά, η εκδήλωση του Ιανουαρίου φέτος προσέλκυσε 23.000. Δεν είναι η μεγαλύτερη έκθεση, είπε ο Matteo Marzotto, αντιπρόεδρος των εκθεσιακών ομάδων. Το 1836, η οικογένειά του ξεκίνησε τον Marzotto Tessuti, σήμερα κορυφαίο παραγωγό υφασμάτων στην Ιταλία και ένας από τους λόγους που η Vicenza είναι επίσης σημαντικός προμηθευτής υφασμάτων και μόδας. Αυτό που θέλουμε να είμαστε είναι η πιο όμορφη έκθεση, για να προσφέρουμε τρεις ημέρες εργασίας όταν οι επισκέπτες μπορεί να βιώσει τον ιταλικό τρόπο ζωής, είπε, δείχνοντας τη γοητεία της Piazza dei Signori, όπου καθόταν στο El Coq, το βραβευμένο με αστέρι Michelin εστιατόριο της πόλης. (Η ανάπτυξη, ωστόσο, εξακολουθεί να αποτελεί προτεραιότητα, επομένως με τον αριθμό των εκθετών και των επισκεπτών να αυξάνεται, η κατασκευή έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει το 2019 σε ένα περίπτερο εκθεσιακών χώρων σχεδόν 540.000 τετραγωνικών ποδιών, μια επέκταση 20 τοις εκατό.) Το στέμμα της Παναγίας του Μόντε Μπερίκο ( 1900), επίσης στο μουσείο. είναι επικαλυμμένο με περίδοτο, διαμάντια, ρουμπίνια, μαργαριτάρια, ζαφείρια και αμέθυστο, μεταξύ άλλων λίθων. Βαθιά συνδεδεμένο με τη βιομηχανία κοσμημάτων περιοχών, το Vicenzaoro είναι μια ιδιαίτερα περήφανη βιτρίνα για μάρκες της πατρίδας όπως Pesavento, Fope και Roberto Coin, αν και οι πωλητές προέρχονται από σε όλο τον κόσμο για να πουλήσει. Μια πόλη που υπέστη σοβαρούς βομβαρδισμούς και στερήσεις κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (άλλοι Ιταλοί χλεύασαν τους κατοίκους της πόλης ως mangiagatti ή γατοφάγοι), η Vicenza δεν έχασε ποτέ τη σύνδεσή της με την τέχνη των χρυσοχόων και η οικονομία αναζωογόνησε τη δεκαετία του 1950 και τη δεκαετία του '60, καθώς συνδύαζε τη μακρά παράδοση του κοσμήματος με τη βιομηχανική και τεχνολογική καινοτομία, με τη βοήθεια των αμερικανικών επενδύσεων στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής μιας στρατιωτικής βάσης των Ηνωμένων Πολιτειών. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, η Vicenza ευημερούσε εν μέσω έκρηξης στις πωλήσεις κοσμημάτων σε Ευρώπη και Αμερική ; ο αριθμός των χειροτεχνών ατελιέ αυξήθηκε, ενώ τα εργοστάσια έβγαλαν μεγάλες ποσότητες κοσμημάτων και ιδιαίτερα αλυσίδων χάρη σε μηχανές που εφευρέθηκαν τοπικά, είπε η Κριστίνα ντελ Μάρε, ιστορικός κοσμήματος και μια από τις επιμελήτριες του Museo del Gioiellos. Αυτός ο συνδυασμός ειδικευμένων τεχνιτών και τεχνολογίας καθιέρωσε επίσης την πόλη ως το εργαστήριο για μερικές από τις πιο γνωστές μάρκες, συμπεριλαμβανομένων των Gucci, Tiffany & Κωδικός και Herms.Ήταν πολύ προηγμένοι τεχνολογικά εδώ, αλλά αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η χειρωνακτική μας ικανότητα, είπε η Chiara Carli, η οποία μαζί με τον Marino Pesavento ίδρυσαν την Pesavento πριν από 26 χρόνια στο Centro Orafa Vicentina, ένα συγκρότημα στα περίχωρα της πόλης που στεγάζει 40 εταιρείες. Η επιχείρηση δημιουργεί εντυπωσιακά ιταλικά κοσμήματα με έμφαση στις αλυσίδες, συνδυάζοντας το μηχανικό και το τρισδιάστατο εκτυπωμένο με το χειροποίητο και φινιρισμένο. Ομάδα 40 ατόμων που διευθύνει τα εργαστήρια και τα γραφεία της. Αλλά σε άλλες πτυχές η μάρκα είναι χαρακτηριστική των εταιρειών κοσμημάτων Vicenzas: Είναι μια οικογενειακή υπόθεση, με την κα. Ο αδερφός και η δίδυμη αδερφή Carlis εργάζονται μαζί της. Το Handcraft εξακολουθεί να είναι το 80 τοις εκατό της δουλειάς εδώ, κα. είπε η Κάρλι καθώς έσκυβε πάνω από μια γυναίκα με μπλε μπλούζα που κολλούσε με λέιζερ μια ασημένια αλυσίδα, κρίκο με κρίκο. Αλλά το Pesavento αντιπροσωπεύει επίσης το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας του Vicenzas: την προσαρμογή από την ύφεση του 2008 σε μια αποδυναμωμένη ιταλική οικονομία και δύσκολη παγκόσμια αγορά. Το Pesavento πουλά κοσμήματα από επιχρυσωμένο ασήμι, όχι από συμπαγή χρυσό, και πολλά τονίζονται με την υπογραφή της μάρκας polveri di sogni, ένα ταμπόν μικροσωματιδίων άνθρακα που προσδίδουν τη λάμψη των μαύρων διαμαντιών σε πολύ χαμηλότερη τιμή. Γενικά σήμερα, οι εταιρείες της Vicenzas εμπορεύονται προϊόντα που είναι λιγότερο ακριβά από αυτά που πρόσφεραν προηγουμένως, αλλά εξακολουθούν να αντικατοπτρίζουν το ιταλικό στυλ και τεχνογνωσία. Με την κρίση, αναγκαστήκαμε να γίνουμε πολύ πιο επιχειρηματικοί σε αυτό που κάνουμε, κα. Ο Carli είπε: Η παγκοσμιοποίηση σκότωσε την Ιταλία, είπε ο κ. Coin, ο οποίος λέει ότι η εξαγωγική του δραστηριότητα παραμένει ισχυρή παρά τον ανταγωνισμό από χώρες με χαμηλότερο κόστος παραγωγής. Το μεγαλύτερο γινόταν μεγαλύτερο. το μικρό έγινε μικρότερο ή εξαφανίστηκε. Η επιχείρησή του πέφτει στο μεγαλύτερο μέρος, ενώ τα περισσότερα κοσμηματοπωλεία Vicenzas ήταν μικρές επιχειρήσεις οικογενειακού τύπου. Κύριε. Ο Κόιν υπολογίζει ότι υπήρχαν περίπου 5.300 επιχειρήσεις κοσμημάτων στην πόλη όταν ξεκίνησε το 1977. Σήμερα, υπάρχουν 851. Ωστόσο, η Vicenza έχει διατηρήσει τη θέση της καλύτερα από τα φυλάκια κατασκευής κοσμημάτων στη Γαλλία, την Ισπανία και τη Γερμανία, σημείωσε, χάρη στην ανώτερη δεξιοτεχνία και το πρότυπο του ιταλικού στυλ. Ο Βιτσέντζα πρέπει να εκφράσει τα ιταλικά που έκανε στο παρελθόν, είπε, ένα αναμμένο τσιγάρο στο ένα χέρι καθώς έπινε έναν εσπρέσο στο γραφείο του. Ο κόσμος περιμένει εκφράσεις ομορφιάς και ποιότητας από εμάς. Είναι εύκολο να νιώσεις τον Ιταλό του παρελθόντος στη Βιτσέντζα. Οι τουρίστες συρρέουν στην πόλη για να δουν αρμονικά συμμετρικά αναγεννησιακά κτίρια του Palladios: τη βασιλική; το Teatro Olimpico, ένα θαύμα του 1585 που αναδημιουργεί ένα αρχαίο αμφιθέατρο ως κλειστό παιδότοπο. και άλλες τοποθεσίες που προστατεύονται από την Unesco. Ωστόσο, οι επισκέπτες μπορεί εύκολα να χάσουν ένα από τα πιο ηχηρά παραδείγματα αρχιτεκτονικής: τη Vicenza σε μικρογραφία, περίπου το 1577, τη χρονιά που το δημοτικό συμβούλιο ανέθεσε στον Palladio να σχεδιάσει ένα μικρό μοντέλο της πόλης. Μόλις δύο πόδια σε διάμετρο και με 300 μικροσκοπικά κτίρια, το μοντέλο δημιουργήθηκε με κόπο σε ασήμι από κοσμηματοπωλεία της Vicenzas, απαιτώντας περισσότερες από 2.000 ώρες χειροτεχνίας. Προσφορά στην Παναγία για την παύση της πανώλης, καταστράφηκε από τα στρατεύματα του Ναπολέοντα το 1797. Αλλά το 2011 η πόλη αναδημιουργούσε το μοντέλο, χρησιμοποιώντας την εμφάνισή του σε αρκετούς πίνακες της Αναγέννησης ως οδηγό. Σήμερα, βρίσκεται σε μια φωτισμένη θήκη στο Επισκοπικό Μουσείο, ένα σιωπηλό, αστραφτερό ανάθημα στο ατελείωτο ευαγγέλιο της κατασκευής κοσμημάτων στη Βιτσέντζα.