Vicenza, Italio Ĉefurbo de Oro

VICENZA, Italio Vicenza estas kurioze mezepoka en sia centro, densa miksaĵo de malnovaj buter-tonaj loĝejoj laŭ mallarĝaj vojvojoj kiuj foje cedas lokon al iuj el la plej eleganta arkitekturo de la Renesanco, sed ĉi tiuj strukturoj maskas industrian povon kiu faris ĉi tiun urbeton Italio. plej produktiva ĉefurbo de juvelaĵoj.Ni naskiĝis por fari ĉi tiun specon de aferoj, diris Roberto Coin, kies samnoma kompanio estas unu el la plej sukcesaj markoj de Vicenza tutmonde. Ni naskiĝis por krei belecon, ni naskiĝis por krei novajn ideojn. Ĝi estas en nia DNA. Estas tio, kion ni scias fari. Preskaŭ 10 procentoj de la 100.000-plusa loĝantaro estas dungita en la juvelarto, kaj adoleskantoj povas anstataŭigi mezlernejon per juvelarstudoj ĉe la Scuola dArte e Mestieri. La loka heredaĵo de juvelarto antaŭas eĉ la pavimitaj stratoj: Ĝis 600. a.K., la Vicentini kreis vestajn fermaĵojn, nomitajn fibulon, kaj aliajn ornamaĵojn en bronzo. Sed estis la 14-a jarcento, kun ĝia emfazo de metio kaj gildoj (kaj statuto (1339) rekonanta la oraĵistojn fraglia, aŭ gildon), kiu kronis Vicenzan kiel elstara centro de la juvelartoj kaj igis ĝiajn juvelistojn gildon politika forto inter la nobeluloj. kaj komercistoj kaj de urba socio ĝis hodiaŭ.La koro de Vicenza estas la Piazza dei Signori, la vigla iama romia forumo, kies vasta, ŝtonpavimita placo estas hejmo de jarcentaĵa semajna merkato, legio da aperitivoj kie kunvenas vesperaj homamasoj. ĉi tiu vin-ama urbo, kaj la vendejoj de 10 sendependaj juvelaĵentreprenoj. Estis 15 tiaj butikoj sur ĉi tiu placo jam en la 1300-aj jaroj; Soprana, la domo kiu hodiaŭ estis ĉe sia placo la plej longa, estis fondita en 1770 fare de la familio de juvelistoj kiuj faris la faman altvaloran kronon por statuo de la Virgino Maria en la Preĝejo de St. Mary of Monte Berico near.La placo estas dominita per la iomete klinita (sed daŭre funkcianta) 14-ajarcenta Bissara horloĝo; per du altegaj kolonoj, pintitaj per statuoj de Kristo la Liberiganto kaj la flugilhava leono kiu simbolas Venecion, la lagunurbon proksimume 50 mejlojn oriente kiu regis Vicenzan en la 15-a jarcento; kaj de la 16-ajarcenta Baziliko Palladiana, kun ĝia majesta duobla vico de blankaj marmoraj arkoj de Andrea Palladio, la plej influa arkitekto de la Renesanco kaj Vicenzas plej glora loĝanto.Ekde 2014, la Baziliko Palladiana enhavas la Museo del Gioiello, promociita kiel la nura juvelaĵa muzeo en Italio kaj unu el nur manpleno en la mondo, kun trezorskatolo de ekspoziciejo desegnita de Patricia Urquiola. La muzeo ĵus kompletigas tion, kion ĝi diras estis la plej granda solekspozicio iam dediĉita al la artisto kaj juvelisto Gi Pomodoro, sekvata de ekspozicio pri kronoj kaj tiaroj. La ekrano inkluzivas rotacian elekton de juvelaĵoj de Vicenza kaj bone pretere, inkluzive de la Monte Berico-krono; birdobroĉo de Lalique 1890 ornamita per pugnopleno da diamantoj; kaj la ĉokoro Rosa dei Venti, metita kun paneloj de hele koloraj gemoj, de la nuntempa milana juvelisto Giampiero Bodino.Pli ol ekonomia valoro, la muzeo provizas kulturan valoron, diris Alba Cappellieri, la direktoro. La muzeo plibonigis la statuson de Vicenza kiel juvelaĵĉefurbo, kiel ĝi estis intencita al.Kun kun helpo de la grandurbo (kiu pruntedonas la Baziliko Palladiana spaco) kaj kelkaj industriaj sponsoroj, la muzeo estas financita ĉefe fare de la Itala Ekspozicio-Grupo, kiu okazigas Vicenzaoro, la lokan juvelaĵan komercan ekspozicion, kiu altiras pli da ekspoziciantoj kaj partoprenantoj ol iu ajn alia en Italio. La dufoje-jara evento, planita por malfermiĝi sabaton, estas okazigita ĉe la foirejoj Fiera di Vicenza ekster la urbocentro. Ĝi altiris pli ol 56,000 vizitantojn en 2017, kun 18,000 el ili venantaj en januaro. Kompare, la januara evento ĉi-jare altiris 23 000. Ne temas pri esti la plej granda foiro, diris Matteo Marzotto, la vicprezidanto de la ekspoziciaj grupoj. En 1836, lia familio komencis Marzotto Tessuti, nun la plej elstara produktanto de ŝtofo de Italio kaj unu el la kialoj, ke Vicenza ankaŭ estas grava provizanto de teksaĵoj kaj modo. Kio ni volas esti estas la plej bela foiro, por oferti tri tagojn da komerco kiam vizitantoj. povas sperti la italan vivstilon, li diris, montrante la ĉarmojn de la Piazza dei Signori, kie li sidis ĉe El Coq, la restoracio Michelin-stelita de la urbo. (Kresko tamen ankoraŭ estas prioritato, do kun nombro de ekspoziciantoj kaj vizitantoj pliiĝantaj, konstruo estas planita komenciĝi en 2019 sur foirpavilono de preskaŭ 540,000 kvadratfutoj, 20-procenta ekspansio.) La krono de Nia Sinjorino de Monte Berico ( 1900), ankaŭ en la muzeo. ĝi estas inkrustita kun peridoto, diamantoj, rubenoj, perloj, safiroj kaj ametisto, inter aliaj ŝtonoj.Profunde ligita al la teritoria juvelindustrio, Vicenzaoro estas aparte fiera montrofenestro por hejmurbomarkoj kiel Pesavento, Fope kaj Roberto Coin, kvankam vendistoj venas de ĉirkaŭ la mondo por vendi.Urbo, kiu suferis fortajn bombadojn kaj senigon dum la Dua Mondmilito (aliaj italoj mokis la urbanojn kiel mangiagatti, aŭ katmanĝantoj), Vicenza neniam perdis sian rilaton al la oraĵista arto, kaj la ekonomio reviviĝis en la 1950-aj jaroj. kaj 60-aj jaroj kiam ĝi kombinis sian longan juvelartradicion kun industria kaj teknologia novigo, helpita kune per amerika investo en la areo, inkluzive de la konstruado de usona armea bazo. De la 1970-aj jaroj, Vicenza prosperis meze de ekprospero en eŭropaj kaj amerikaj juvelaĵvendoj. ; la nombro da metiistaj atelieroj pliiĝis, dum fabrikoj rezultis grandaj kvantoj de juvelaĵoj kaj precipe de ĉenoj danke al maŝinoj inventitaj surloke, diris Cristina del Mare, juvelhistoriisto kaj unu el la Museo del Gioiellos-kuratoroj. Tiu ĉi kombinaĵo de spertaj metiistoj kaj teknologio ankaŭ establis la grandurbon kiel la laborrenkontiĝon por kelkaj el la plej konataj markoj, inkluzive de Gucci, Tiffany. & Co. kaj Herms.Estas tre altnivelaj teknologie ĉi tie, sed kio faras la diferencon estas nia mana lerteco, diris Chiara Carli, kiu kune kun Marino Pesavento fondis Pesaventon antaŭ 26 jaroj en la Centro Orafa Vicentina, komplekso ĉe la urba periferio kiu enhavas 40 kompaniojn. La komerco kreas draste italajn juvelaĵojn kun emfazo sur ĉenoj, kombinante la maŝinfaritajn kaj 3-D-presitajn kun la mane kunmetitaj kaj finitaj.Pesavento estas plimulta ina entrepreno, nekutima en ĉi tiu plejparte vira industrio, kun 26 virinoj sur la. 40-persona teamo prizorganta siajn laborrenkontiĝojn kaj oficejojn. Sed en aliaj aspektoj la marko estas tipa por juvelaĵfirmaoj de Vicenzas: Ĝi estas familia afero, kun Ms. Carlis-frato kaj ĝemela fratino laborantaj kune kun ŝi.Manfaritaĵo daŭre estas 80 procentoj de la laboro ĉi tie, Ms. Carli diris, kiam ŝi klinis sin super virino en blua kitelo, kiu delikate lasere lutis arĝentan ĉenon, ligilon post ligilo. Sed Pesavento ankaŭ reprezentas la lastan ĉapitron de Vicenzas-rakonto: la alĝustigo ekde la malkresko de 2008 al malfortigita itala ekonomio kaj malfacila tutmonda merkato.Pesavento vendas juvelojn el tegita arĝento, ne solida oro, kaj multaj estas akcentitaj per la markoj subskribo polveri di sogni, iom da karbonaj mikropartikloj, kiuj donas la brilon de nigraj diamantoj je multe pli malalta prezo. Ĝenerale hodiaŭ, Vicenzas-kompanioj merkatas produktojn, kiuj estas malpli multekostaj ol tio, kion ili antaŭe proponis, sed tamen reflektas italan stilon kaj scipovon. Kun la krizo, ni estis devigitaj fariĝi multe pli komercaj pri tio, kion ni faras, S-ino. Carli diris.Tutmondiĝo mortigis Italion, diris Sro. Coin, kiu diras, ke lia eksporta komerco restas forta malgraŭ konkurenco de landoj kun pli malaltaj produktadkostoj. La pli granda fariĝis pli granda; la pli malgranda malgrandiĝis aŭ malaperis. Lia komerco falas sur la pli granda flanko, dum la plej multaj el Vicenzas juveldomoj estis malgrandaj, familistilaj operacioj. S-ro. Coin taksas ke ekzistis proksimume 5,300 juvelaĵentreprenoj en la grandurbo kiam li komencis en 1977; hodiaŭ, estas 851.Tamen, Vicenza tenis sian pozicion pli bone ol juvelaĵaj antaŭpostenoj en Francio, Hispanio kaj Germanio, li notis, danke al supera metio kaj la normo de itala stilo. Vicenza devas esprimi la italan, kiun ĝi faris en la pasinteco, li diris, bruligita cigaredo en unu mano dum li trinketis espresso ĉe sia skribotablo. La mondo atendas de ni esprimojn de beleco kaj kvalito. Estas facile senti la italan pasintecon en Vicenza. Turistoj amasiĝas al la urbo por vidi Palladios harmonie simetriaj renesancaj konstruaĵoj: la baziliko; la Teatro Olimpico, mirindaĵo de 1585 kiu rekreas antikvan amfiteatron kiel endoma ludkabano; kaj aliaj Unesko-protektitaj ejoj.Tamen vizitantoj facile povus maltrafi unu el la plej resonancaj ekzemploj de arkitekturo: Vicenza en miniaturo, ĉirkaŭ 1577, la jaro la urbodelegitaro komisiis Palladio desegni malgrandan modelon de la urbo. Nur proksimume du futojn en diametro kaj kun 300 etaj konstruaĵoj, la modelo estis zorge kreita en sterlinga arĝento fare de Vicenzas juvelistoj, postulante pli ol 2,000 horojn da manlaboro. Oferto al la Virgulino Maria por la ĉesigo de la pesto, ĝi estis detruita de la trupoj de Napoleono en 1797. Sed en 2011 la urbo rekreis la modelon, uzante ĝian aspekton en pluraj Renesancaj pentraĵoj kiel gvidilon. Hodiaŭ, ĝi sidas en spotlumita kazo ĉe la Dioceza Muzeo silenta, brilanta voto al la senfina evangelio de juvelfarado en Vicenza.