Podróbka zajmuje miejsce na najwyższym poziomie

Przedmioty sprzedawane na głównych ulicach całego świata za praktycznie grosze są produkowane masowo przez maszyny przy użyciu możliwie najtańszych materiałów, dzięki czemu „złote” lub „srebrne” odłamki łatwo wypadają, a kamienie wypadają.

Drogie podróbki są wykonywane ręcznie z wysokiej jakości materiałów. Są nie tylko trwalsze, ale także lepiej się prezentują.

Ręczne osadzenie kamienia, nawet jeśli nie jest prawdziwy, może mieć ogromny wpływ na jego blask. Jeśli jest ustawiona zbyt nisko, nie dociera do niej wystarczająca ilość światła, aby razić oko; jest zbyt wysoka i grozi jej wyskoczenie.

Nathalie Colin, dyrektor kreatywna firmy Swarovski, powiedziała: „Kiedy poznasz wszystkie etapy i kunszt wykonania, zobaczysz, że produkt zasługuje na tę cenę”. Swarovski produkuje sztuczną biżuterię z kryształami, której ceny zaczynają się poniżej 100 dolarów, ale łatwo rosną powyżej tej kwoty. Jest to szeroko zakrojona międzynarodowa działalność z oryginalną fabryką kryształów w Wattens w Austrii; fabryka w Tajlandii, w której większość pracy wykonuje się ręcznie; oraz biura w Paryżu, gdzie powstają projekty.

Każdy artykuł zaczyna się od koncepcji opracowanej przez prognostów trendów firmy. To, co przewidywali na nadchodzącą wiosnę i lato, poszło w „dwóch kierunkach, jak to często bywa” – powiedział Colin. „Z jednej strony panuje moda na to, co bardzo kolorowe i wesołe. Z drugiej strony jest odwrotnie: bardziej elegancko, minimalistycznie i nowocześnie z odrobiną blasku. I w dowolnym kolorze metalu, z powrotem żółtego złota i dużej ilości różowego złota.” Zespół 35 projektantów przygotowuje w każdym sezonie 1500 szkiców, spośród których wybieranych jest 400 – powiedział Colin.

Z każdego kawałka wykonuje się maksymalnie trzy próbki; są oceniane między innymi pod kątem przydatności do noszenia. Następnie dzieło jest wprowadzane do produkcji, „jak piękna biżuteria, wszystko wykonywane ręcznie, z wycinaniem kamieni, polerowaniem metalu, osadzaniem kamieni, wszystko ręcznie” – powiedział Colin.

Jeden z naszyjników z kolekcji wiosna/lato 2015, choker Celeste, narodził się „20 miesięcy temu, kiedy zaczęliśmy myśleć o ogrodach i potrzebie ponownego połączenia się z naturą” – powiedziała.

Gotowy naszyjnik zawiera 2000 ręcznie ciętych kryształów, każdy ręcznie nałożony na krążek z pleksiglasu, tworząc tło z 220 kamieniami w kolorze ametystu, turkusu, niebieskiego opalu i szmaragdu osadzonych w żywicy, aby nadać formę abstrakcyjnych kwiatów. Cena: 799 dolarów.

Z kolei Andrew Prince to jednoosobowa firma, a jego sztuczna biżuteria może kosztować tysiące dolarów. Niezależnie od tego, czy tworzy sztuczną biżuterię dla „Downton Abbey”, czy dla swojej tytułowej kolekcji, Prince projektuje każdy egzemplarz samodzielnie i wykonuje go ręcznie w swoim atelier na East Endzie w Londynie.

Jest ekspertem w dziedzinie historii biżuterii i wykładał w Muzeum Wiktorii i Alberta. Przeszukuje sklepy z antykami i stare fabryki w poszukiwaniu starych kamieni, o mniejszej liczbie faset, dzięki czemu mniej błyszczały, ale bardziej błyszczały kolorem.

Mówi, że lubi pracować przy biżuterii kostiumowej, ponieważ daje mu swobodę, której nie daje praca z prawdziwymi klejnotami. Na przykład stworzył pasek do sukni wieczorowej z trenem „diamentów” ciągnącym się wzdłuż pleców, co jest całkowicie niepraktyczne w przypadku prawdziwych kamieni.

Jubilerzy kostiumowi nie ograniczają się do kryształów lub szkła wycinanych w celu imitowania klejnotów, a zjawisko to rośnie wraz z popularnością biżuterii koncepcyjnej, czasami wykonanej z nieoczekiwanych lub pochodzących z recyklingu materiałów.

„Świat biżuterii naprawdę otworzył się w latach 70. XX wieku” – powiedziała Josephine Chanter, dyrektor ds. komunikacji w Muzeum Wzornictwa w Londynie. „Projektanci biżuterii zaczęli używać materiałów nieszlachetnych. W biżuterii nie liczyła się wartość materiałów, ale wartość projektu. Przeglądając katalog wystawy muzealnej z 2012 roku pt. „Niespodziewane przyjemności: sztuka i projektowanie współczesnej biżuterii”, zauważa, że ​​wzięto pod uwagę niemal wszystko uczciwa gra: filc, akryl, gwoździe, kość, drewno, skóra i tak dalej.

Biżuteria sztuczna może również zapewnić noszącemu większą swobodę.

Judieanne Colusso, agentka nieruchomości z Colours of Toscany we Florencji we Włoszech, ma kolekcję prawdziwej biżuterii (i córkę przeszkoloną w zakresie gemologii w Londynie). Jednak „Uwielbiam sztuczną biżuterię, zwłaszcza kolczyki, ponieważ mogą być większe niż na żywo” – napisała w e-mailu. „Nie zawsze są to duże pieniądze, ale świetnie poprawiają strój i twarz”. Jej ulubione, jak stwierdziła, to srebrne obręcze „z mnóstwem małych kawałków z wygrawerowanymi wiadomościami o pokoju i dobrej karmie oraz kilka małych ciemnoniebieskich kamieni”. Kolejną fanką faux jest mieszkająca w Mediolanie Stefania Fabbro, która wkrótce wprowadzi na rynek kolekcję biżuterii Mediterranea, łączącą tkaniny i kamienie szlachetne.

„Uwielbiam sztuczną biżuterię, ponieważ pozwala mi nosić ekstrawaganckie elementy, które wyglądają luksusowo, bez ceny szlachetnej biżuterii” – napisała w e-mailu. „Moja rodzina często podróżuje, więc bardzo podoba mi się, że te elementy wytrzymują zużycie podczas pakowania i rozpakowywania”. Chociaż pasta (forma szkła ołowiowego, które można polerować tak, aby błyszczała jak diamenty) była używana w biżuterii już w latach dwudziestych XVIII wieku, minęło kolejne 200 lat, zanim Coco Chanel uczyniła podróbki naprawdę modnymi.

Jako pierwsza projektantka zaczęła sprzedawać sztuczną biżuterię w swoim butiku przy Rue Cambon w Paryżu. Jak powiedziała, w wolnym czasie lubi siedzieć z woskiem i tworzyć szablony biżuterii, które później wykonywała ze złotego metalu i koralików ze stopionego szkła, aby wyglądały jak cenne klejnoty lub sznury pereł, co jest jej znakiem rozpoznawczym. Kiedy to wszystko nałożyła, jej klienci zrobili to samo.

Jeśli dziś „modna” biżuteria jest kolejnym synonimem „kostiumu” i jeśli każdy projektant ma swoją kolekcję, to zaczęło się, jak wiele trendów, od Chanel.

Serwis informacyjny New York Timesa