Sahte Üst Sınıftaki Yerini Alıyor

Dünyanın dört bir yanındaki ana caddelerde neredeyse kuruşlara satılan parçalar, mümkün olan en ucuz malzemeleri kullanan makineler tarafından toplu olarak üretiliyor, böylece "altın" veya "gümüş" kolayca kırılıyor ve taşlar düşüyor.

Pahalı sahteler yüksek kaliteli malzemelerden elle yapılır. Sadece daha dayanıklı değiller, aynı zamanda daha iyi görünüyorlar.

Gerçek olmasa bile bir taşı elle yerleştirmek, onun ışıltısında büyük fark yaratabilir. Çok alçak bir konuma ayarlanırsa, göz kamaştıracak kadar ışık ona çarpmaz; çok yüksek ve dışarı fırlama tehlikesi var.

Swarovski'nin kreatif direktörü Nathalie Colin şunları söyledi: "Tüm adımları ve arkasındaki işçiliği öğrendikten sonra, fiyatı hak ettiğini göreceksiniz." Swarovski, 100 doların altında başlayan ancak kolaylıkla bu rakamın üzerine çıkabilen fiyatlarla kristal içeren kostüm takıları üretiyor. Bu, Wattens, Avusturya'daki orijinal kristal fabrikasıyla kapsamlı bir uluslararası operasyondur; Tayland'da el işlerinin çoğunun yapıldığı bir fabrika; ve tasarımların geliştirildiği Paris'teki ofisler.

Her parça firmanın trend tahmincileri tarafından tetiklenen bir konseptle başlıyor. Colin, önümüzdeki bahar ve yaz için gördüklerinin "çoğu zaman olduğu gibi iki yöne" gittiğini söyledi. "Bir yandan çok renkli ve mutlu olana doğru bir eğilim var. Diğer tarafta ise tam tersi var: daha şık, minimal ve ışıltılı bir dokunuşla modern. Ve metalden gelen her renk, sarı altının geri döndüğü ve bol miktarda pembe altının olduğu." Colin, 35 tasarımcıdan oluşan bir ekibin her sezon 1.500 eskiz hazırladığını ve bunlardan 400'ünün seçildiğini söyledi.

Her parçadan en fazla üç numune yapılır; diğer faktörlerin yanı sıra giyilebilirlik açısından da değerlendirilirler. Colin, daha sonra parçanın üretime alındığını, "iyi mücevherler gibi, hepsi elle, taşların kesilmesiyle, metalin parlatılmasıyla, taşların yerleştirilmesiyle, hepsi manuel olarak yapılıyor" dedi.

İlkbahar/Yaz 2015 koleksiyonundan bir kolye olan Celeste gerdanlık, "20 ay önce bahçeleri ve doğayla yeniden bağlantı kurma ihtiyacını düşünmeye başladığımızda" doğdu.

Tamamlanan kolye, her biri bir Plexiglas disk üzerine elle uygulanmış 2.000 adet elle kesilmiş kristal içeriyor ve soyut çiçek biçimini vermek üzere reçineye yerleştirilmiş ametist, turkuaz, mavi opal ve zümrüt renkli 220 taştan oluşan bir fon oluşturuyor. Fiyatı: 799 dolar.

Bunun aksine, Andrew Prince tek kişilik bir operasyondur ve kostüm takıları binlerce dolara mal olabilir. İster "Downton Abbey" için ister kendi adını taşıyan koleksiyonu için sahte takılar üretsin, Prince her parçayı kendisi tasarlıyor ve Londra'nın Doğu Yakası'ndaki atölyesinde elle yapıyor.

Kendisi mücevher tarihi konusunda uzmandır ve Victoria ve Albert Müzesi'nde ders vermiştir. Antika dükkanlarını ve eski fabrikaları, daha az yüzeyli kesilmiş, böylece daha az parıldayan ama daha renkli parlayan eski taşlar bulmak için araştırıyor.

Kostüm takıları üzerinde çalışmaktan hoşlandığını çünkü bunun kendisine gerçek mücevherlerle uğraşmanın sağlayamayacağı bir özgürlük verdiğini söylüyor. Örneğin, bir gece elbisesi için arkadan aşağı doğru uzanan bir "elmas" dizisinin olduğu bir askı yarattı; bu, gerçek taşlarla tamamen kullanışsız bir şeydi.

Kostüm kuyumcuları, mücevherleri taklit etmek için kristal veya cam kesimiyle sınırlı değildir ve bu, bazen beklenmedik veya geri dönüştürülmüş malzemelerden yapılan konsept takıların popülerliğiyle birlikte artmıştır.

Londra Tasarım Müzesi'nin iletişim sorumlusu Josephine Chanter, "Mücevher dünyası gerçekten 1970'lerde açıldı" dedi. "Takı tasarımcıları değersiz malzemeler kullanmaya başladı. Takı, malzemelerin değeriyle değil, tasarımın değeriyle ilgili hale geldi." Müzenin 2012'deki "Beklenmeyen Zevkler: Çağdaş Mücevher Sanatı ve Tasarımı" sergisinin kataloğunu karıştırırken, hemen hemen her şeyin düşünüldüğüne dikkat çekiyor. Adil oyun: keçe, akrilik, çivi, kemik, ahşap, deri vb.

Kostüm takıları da kullanıcıya daha fazla özgürlük verebilir.

İtalya'nın Floransa kentinde Colours of Toskana'da emlakçı olan Judieanne Colusso'nun gerçek mücevher koleksiyonu var (ve Londra'da gemoloji eğitimi almış bir kızı). Yine de bir e-postasında "Kostüm takılarını seviyorum, özellikle de gerçek hayattan daha büyük olabileceği için küpeleri" diye yazdı. "Bunlar her zaman çok para olmayabilir ama kıyafete ve yüzünüze harika bir hava katar." En sevdiği şeylerin "üzerine minik barış ve iyi karma mesajları kazınmış çok sayıda küçük parça ve bazı küçük koyu mavi taşlar bulunan gümüş halkalar" olduğunu söyledi. Sahtenin bir başka hayranı da, kumaş ve değerli taşları birleştiren Mediterranea takı koleksiyonunu tanıtmak üzere olan Milano merkezli Stefania Fabbro.

Bir e-postasında şöyle yazdı: "Kostüm takılarını seviyorum çünkü kaliteli mücevherlerin fiyatı olmadan lüks görünen abartılı parçalar takmama olanak sağlıyor." "Ailem sık sık seyahat ediyor, bu yüzden bu parçaların paketlenip paketten çıkarılırken aşınma ve yıpranmaya dayanabilmesini seviyorum." Takılarda macun (elmas gibi parlayacak şekilde parlatılabilen kurşunlu bir cam türü) 1720'lere kadar kullanılsa da, Coco Chanel'in sahte ürünleri gerçekten moda haline getirmesi için 200 yıl geçmesi gerekti.

Paris'te Rue Cambon'daki butiğinde kostüm takıları satan ilk modacıydı. Boş zamanlarında balmumuyla oturup takı şablonları oluşturmayı sevdiğini söyledi; bu şablonlar daha sonra altın renkli metal ve erimiş cam boncuklardan yapılarak değerli taşlar veya inci ipleri gibi görünecek şekilde kendi imzası haline getirildi. Hepsini üst üste yığdığında müşterileri de aynısını yaptı.

Günümüzde "moda" mücevheri "kostüm" ile eşanlamlıysa ve her tasarımcının kendi koleksiyonu varsa, bu da pek çok trend gibi Chanel'le başladı.

New York Times Haber Servisi