Poradnik owijania drutu w celu zrobienia wisiorka

Zajmuję się tworzeniem biżuterii od kilku lat i aż do tej pory nigdy nie próbowałam tutorialu owijania drutem. Ten konkretny poradnik powstał po rozmowie, którą odbyłem z klientką dotyczącą mojej biżuterii, która była zaintrygowana, gdy powiedziałem jej, ile czasu zajmuje wykonanie egzemplarza od początku do końca, i nie miała pojęcia, jak bardzo różni się dzieło wykonane ręcznie od wyrobu produkowanego masowo. jeden.

Twórcy biżuterii mają pod ręką wiele technicznych tutoriali, które pokazują im krok po kroku, jak stworzyć konkretny egzemplarz, stosując określoną technikę, więc mój tutorial nie jest do końca taki. Nie będę wdawać się w szczegóły jak zrobić pętelkę, jak owinąć briolette czy jak owinąć koralik.

Tworząc ten samouczek dotyczący owijania drutem, chciałem się skupić na pokazaniu krok po kroku, jak od początku do końca koncepcyjnie powstaje biżuteria. Jak to się gotuje w głowach - albo przelewa na papier z bazgrołów, jak powstają pierwsze elementy i ogólnie, jakie są etapy, aby to osiągnąć. Jest to w zasadzie mój proces myślowy dotyczący tworzenia biżuterii od punktu A do Z, który praktycznie dotyczy każdej innej rzeczy, którą tworzę. To, co robię, to wgląd w mój umysł i to, jak podchodzę do procesu projektowania biżuterii.

Jeśli chodzi o różne konkretne techniki, wskażę książkę, film lub samouczek online, który pokazuje, jak wykonać tę konkretną technikę.

Sprawdź więcej

podręczniki dotyczące owijania drutu

znajdziesz skarbnicę pomysłów, wskazówek i wskazówek krok po kroku.

Miłej zabawy i daj mi znać w sekcji Księga gości poniżej, jeśli uznasz ten proces twórczy za przydatny.

Wszystkie zdjęcia Copyright @kislanyk - Biżuteria Marika. Proszę nie używać bez pozwolenia.

Komu polecam ten samouczek dotyczący owijania drutu

Prawie dla każdego, kto jest zainteresowany tworzeniem biżuterii ogólnie, ale w szczególności:

Każdy, kto chce zacząć robić biżuterię, ale nie ma pojęcia, na czym to wszystko polega od początku do końca. Przegląd może dać Ci pojęcie, czy jest to coś, od czego chcesz zacząć, czy nie.

Klientom, którzy kupują ręcznie robioną biżuterię, przede wszystkim chodzi o to, aby zobaczyć różnicę pomiędzy czymś zaprojektowanym i stworzonym ręcznie a masowo produkowanym przedmiotem niskiej jakości, słabo wyprodukowanym.

Każdemu, kto zastanawia się, dlaczego ręcznie robiona biżuteria może być tak droga, często znacznie droższa niż biżuteria produkowana masowo. Czasami ukończenie dzieła zajmuje wiele godzin (czasem nawet dni), od zaprojektowania na papierze po biżuterię noszoną na szyi.

Do każdego, kto zastanawia się, dlaczego tak trudno jest stworzyć dwa identyczne, ręcznie robione dzieła. Tutaj zobaczysz, że ostateczne rezultaty nie są takie same, jak pierwotny pomysł, od którego zacząłem. Dlatego każda ręcznie wykonana biżuteria jest wyjątkowa i dlatego nie pracuję dla osób, które proszą mnie o wykonanie 10 wisiorków, 20 pierścionków i 50 kolczyków tego samego wzoru. Masowa produkcja biżuterii to nie moja bajka. Poza tym bardzo szybko się nudzi i mocno hamuje kreatywność.

Dla każdego, kto uwielbia tworzyć biżuterię, ale jest przyzwyczajony do tworzenia biżuterii na podstawie tutoriali, postępując zgodnie z zestawem instrukcji i tak naprawdę nie rozumie, jak zrobić coś całkowicie od zera.

Dla wszystkich, którzy lubią czytać tutoriale o robieniu biżuterii :)

Tworząc biżuterię, zauważam, że można to zrobić na dwa sposoby: albo skorzystać z tutoriala, który mogę wykonać krok po kroku lub zmienić w razie potrzeby, albo zacząć zupełnie od zera.

Kiedy robisz coś w oparciu o tutorial, jest to łatwe, ponieważ wystarczy postępować zgodnie z zapisanymi i pokazanymi krokami. Ale kiedy chcesz zrobić coś od zera, nawet jeśli wymyśliłeś to w nocy, nadal potrzebujesz konkretnego kroku, aby naprawdę się zmaterializował: musisz to naszkicować, musisz to narysować na papierze, więc faktycznie widać to na własne oczy.

W przypadku tej pracy zrobiłem kilka bazgrołów na papierze, zaczynając od prawej do lewej. Hmm, który to będzie? I dlaczego moje bazgroły są jakby rysowane przez drugoklasistę? Bo nie umiem rysować wartościowych fasolek! Ale czy to powstrzyma mnie od robienia biżuterii? Nie.

Zazwyczaj zaczynam od kadru. Do owinięcia biorę kawałek drutu grubszego niż ten, który będzie w środku i nadaję mu podstawowy kształt. Kiedy robię prototyp, jakiego nigdy wcześniej nie robiłem, na początku nie jestem do końca pewien, jakiego rozmiaru użyję. Może się okazać, że jest za duży, za mały lub w sam raz. Kiedy więc wykonuję ramę, zapisuję wszystkie wymiary, jaką długość drutu użyłem, gdzie go zagiąłem itp.

Oto podstawowy kształt, który wykonałem z drutu miedzianego o średnicy 1 mm (18 mm) i umieściłem go obok wykonanego przeze mnie szkicu. Aby wykonać ten podstawowy kształt, za pomocą Sharpie zaznaczyłem środek drutu, następnie zaznaczyłem oba druty w jednakowej odległości od środka i zacząłem je zginać płaską szczypcami.

Widać, że kształt nie wygląda jeszcze zbyt imponująco, ale na tym właśnie polega piękno. Możesz użyć dowolnego rozmiaru drutu, możesz zrobić kształt kwadratowy lub bardziej wydłużony, od Ciebie zależy, jak to zrobisz. Pozwól, aby drut prowadził Twoje ręce, ja też zwykle to robię.

Gdy ramka jest już gotowa, następnym krokiem jest wykonanie kilku pierwszych elementów, w tym przypadku zwojów S - na powyższym rysunku widać małe kształty S zwrócone ku sobie. To właśnie musiałem odtworzyć w drucie.

Zdecydowałem, że pierwszy rysunek po lewej stronie będzie tym, co chcę stworzyć, zrobiłem dwa zwoje S z cieńszego drutu niż ramka. Użyłem drutu miedzianego o średnicy 0,8 mm (20 mm), przyciętego na 4 cm każdy.

Kiedy robisz dwie identyczne części, polecam zrobić obie w tym samym czasie, a nie jedną po drugiej. Dzięki temu oba elementy będą miały jednakową długość, rozmiar, kształt itp. Kilka lat zajęło mi nauczenie się tej małej sztuczki, która może zaoszczędzić nie tylko czas, ale także cenny materiał – zwłaszcza jeśli popełnisz błąd, zaczynając od srebra sterlingowego w swoim prototypie (kolejny błąd, który popełnia wielu początkujących w owijaniu drutem) .

Tutaj użyłem szczypiec do stworzenia dwóch identycznych (lub prawie identycznych) kształtów zwoju S. Nie będę Cię zanudzać szczegółami dotyczącymi wykonywania zwojów, ponieważ jest to samouczek sam w sobie. Poniżej zamieściłem link do jednego z najlepszych zasobów na ten temat w historii. Szkoda, że ​​nie miałem tej książki, kiedy zaczynałem!

Artisan Filigran autorstwa Jodi Bombardier

to książka, którą mam już zarówno w formacie Kindle, jak i w miękkiej oprawie (patrz zdjęcie powyżej).

Kocham to! Jest idealny dla początkujących, ponieważ uczy wszelkiego rodzaju kształtów zwojów, serc, kształtu S, zwojów królewskich, Haka Pasterza i wielu innych. Naprawdę żałuję, że nie miałem tej książki na początku. To naprawdę niektóre z podstawowych elementów tworzenia biżuterii owiniętej drutem.

A projekty zawarte w książce - po prostu przepiękne!

Skoro zwoje S są już gotowe, czas dopasować je do ramki. Czy będą pasować? Cóż, jak na razie układa się całkiem nieźle.

Być może będę musiał je dostosowywać w miarę upływu czasu, ale rozmiary są całkiem dobrze dopasowane do ramy (oczywiście wykonałem dokładne pomiary podczas robienia zwojów, więc pamiętam, że następnym razem przytnę drut na wymiar i użyję odpowiedni rodzaj warstw, aby uzyskać zwoje tej samej wielkości - przynajmniej w przybliżeniu).

Wolę, aby moje elementy w drucie były mniej okrągłe i miały bardziej płaską, kwadratową jakość, więc zwykle uderzam je lekko młotkiem. W tej chwili, gdy umieszczałem je w ramce, serwatka trochę się chwiała i nie leżała dokładnie na stole.

Ubijanie drutu nie tylko go spłaszcza, ale także utwardza, szczególnie w przypadku drutu miedzianego, który jest notorycznie miękki. Ułatwia to pracę, ale nie jest to na tyle pozytywna cecha, jeśli chodzi o noszenie produktu na szyi, gdyż może zniekształcać jego kształt podczas noszenia – chcemy tego uniknąć.

Oczywiście staram się uważać, żeby nie zostawić śladów po młotku na drucie, bo będą widoczne i ciężko będzie się ich później pozbyć.

Lubię kłaść stalowy blok ławkowy na worku z piaskiem, aby uniknąć zbyt silnego hałasu. Nie chcę, żeby sąsiedzi byli na mnie źli za to, że jestem za głośno w budynku.

Jak na razie narysowałem projekt, zrobiłem ramę, zrobiłem kształty 2 S, wbiłem je młotkiem i umieściłem w ramce, żeby sprawdzić, czy dobrze pasują. Teraz nadszedł czas, aby faktycznie wykonać część owinięcia drutem, która połączy wszystkie elementy razem w ostatecznej biżuterii.

Pierwszą rzeczą, którą lubię tutaj robić, jest sklejenie ze sobą części, które nie są obecnie pakowane, aby mieć dobrą podstawę do pracy. Okleiłem górną część taśmą i zacząłem owijać dolną część bardzo cienkim drutem o średnicy 0,3 mm.

Wziąłem długi kawałek drutu (w tym przypadku 1 metr), znalazłem środek i zacząłem owijać każdą stronę osobno, kierując się ku górze.

Kontynuuję owijanie cienkim drutem, aż dojdę do dolnej części kształtu litery S. Następnie przesuwam taśmę z tego obszaru, aby była wolna do owinięcia.

Kiedy dojdę do kształtu S, zaczynam go dodawać do ramy, łącząc kilka owinięć. Robię to po obu stronach i pamiętaj o wykonaniu równej liczby owinięć po obu stronach. Jeśli 4 razy owinąłem mały lok w prawym kształcie litery S, zrobię to również 4 razy w kształcie prawej strony.

Cóż, dlatego każdy egzemplarz jest wyjątkowy i dlatego ostateczny egzemplarz biżuterii nie zawsze będzie całkowicie pasował do bazgrołu na papierze. Gdzieś w trakcie owijania za mocno docisnęłam ramkę, przez co teraz kształty S nie będą leżeć w ramce obok siebie, a lekko na siebie nachodzą.

Zasadniczo, gdy wbijasz drut młotkiem, zniekształcasz jego kształt, powiększasz go. Gdybym chciał zachować ten sam kształt, ale tylko trochę go utwardzić, użyłbym młotka z surowej skóry.

Tutaj mógłbym zrobić kilka rzeczy, spróbować poszerzyć kadr, zmienić kształt małych elementów lub po prostu zostawić tak, jak jest i zobaczyć, dokąd zaprowadzi mnie ten nowy kierunek. Zostawiam tak jak jest, bo podoba mi się sposób, w jaki elementy na dole nakładają się na siebie.

Również to, co tutaj zrobiłem, polegało na ponownym wyrównaniu kształtów, tak aby górna część litery S była dalej od siebie niż na oryginalnym obrazie. Na górze jest teraz dość duża luka, co dało mi inny pomysł, jak sobie z tym poradzić.

To jest ta część, w której siedzę przez pół godziny przed stosem koralików i kamieni i szukam czegoś, co chciałbym dodać do swojej pracy.

Większość projektantów biżuterii lubi mieć wszystko na wierzchu – drut, koraliki, wszystkie elementy. Jednakże lubię dodawać koraliki pod koniec, kiedy mam już podstawowy kształt wykonany drutem, aby móc zobaczyć, gdzie najlepiej dodać koraliki i w oparciu o wielkość luk w projekcie, co rozmiar koralików powinienem dodać.

Tutaj wybrałam 2 zielone koraliki w kształcie kociego oka, bardzo malutkie, myślę, że mają tylko 0,6 lub 0,8 mm. Przyłożyłam pierwszy koralik do góry, nie wiem jeszcze gdzie będzie drugi. Zobaczymy...

Jak dotąd pracowałem nad obszarem dolnym i środkowym, ale nadal nie miałem pojęcia, jaki rodzaj kaucji dodałbym. Mógłbym zrobić pętlę zewnętrzną jak w oryginalnym projekcie lub zrobić coś zupełnie innego – co zrobiłem.

Zasadniczo zostawiłem przewody skrzyżowane i wykonałem inny rodzaj zwoju na górze, bez bardzo charakterystycznego projektu kaucji. Poczułem, że tego rodzaju secesyjny styl będzie lepiej pasował do poprzednich elementów scrolla niż typowa kaucja zewnętrzna.

A jeśli chodzi o tę igłę wystającą z góry - to jest to igła na szydełku, którą umieściłam podczas owijania górnej części, żeby mieć trochę dodatkowego miejsca na dodanie kółka do skakania jako poręczy.

Ponieważ ten samouczek ma charakter bardziej koncepcyjny i niezbyt techniczny, nie będę się wdawał w sposób, w jaki zrobiłem tę szpilkę, ale w zasadzie jest to szpilka wykonana z małego kawałka drutu o średnicy 0,8 mm, który zwinąłem w kulkę za pomocą mojej mikrolatarki.

Tę spinkę wykorzystam do wykonania drugiego zielonego koralika w kształcie kociego oka, który będzie dostępny od samego dołu ozdoby.

W tej chwili zwinąłem główkę, ale jest brudna i brzydka z powodu kamienia, który osadza się na drucie pod wpływem nagrzewania przez pewien czas. Następny krok – sprzątanie.

Przy okazji, wiele osób pyta mnie, jak zwinąć drut miedziany, aby był ładny i okrągły, ponieważ jest dość twardy, znacznie twardszy niż srebro ze względu na wyższą temperaturę topnienia tego drutu. Zasadniczo trzymam płomień palnika i koniec drutu skierowany do siebie, a nie prostopadle do siebie. Pokażę ci; wideo tuż poniżej w celach demonstracyjnych.

Oglądaj od 4.25 minuty – Dokładnie tak zwijam końcówki drutu miedzianego

jedyną dodatkową rzeczą, którą robię, to zanurzam koniec drutu w borasie lub innym topniku (użyłem Auflux i uwielbiam go). Uważam, że kulki z drutu są znacznie ładniejsze, gdy są zanurzone w topniku.

Drut jest na końcu zwinięty w kulkę, ma ładny kształt i w ogóle, ale jest brudny. Nie mogę go używać w taki sposób, w jaki jest w moim kawałku. Czas więc to posprzątać, umieszczając w marynacie.

Marynata to w zasadzie kwaśny roztwór, który usuwa kamień z drutu srebrnego i miedzianego. Mam proszek marynowany, który umieszczam w gorącej (ale nie wrzącej) wodzie i pozostawiam kawałki do marynowania na od 5 minut do pół godziny. Jeśli płyn jest zimny to też zadziała, ale znacznie wolniej. Na przykład, jeśli w ciągu dnia zrobię kilka zwiniętych w kulki drutów, po prostu umieszczam je na noc w roztworze marynaty, a następnego ranka wszystko jest lśniące i czyste.

Istnieje kilka różnych potraw, które można wykorzystać do marynowania. Większość ludzi używa małego garnka z ceramiczną częścią wewnętrzną – główną ideą jest to, aby żadne metalowe części nie dotykały cieczy i drutu. Używam tego małego ceramicznego zestawu do fondue z serem, używając małej świeczki typu tealight jako podgrzewacza. Idealny do pracy!

Przy okazji, kiedy dodaję drut do marynaty, upewniam się, że metalowa część pęsety nigdy nie dotyka cieczy. Jeśli tak się stanie, spowoduje to jego zanieczyszczenie, a to naprawdę ma znaczenie, zwłaszcza gdy kawałek, który dodajesz do marynaty jest srebrny – może bardzo dobrze zmienić kolor na miedziany (zostać pokryty miedzią), więc uważaj!

Na koniec zrobiłam dwie spinki do włosów, bo potrzebowałam jednej do innego projektu, więc dodałam obie do marynaty. Zostawiłem je na około 10 minut i teraz oba są ładne, błyszczące i lśniąco czyste!

Użyję jednej z tych spinek do owinięcia drutem mojego drugiego zielonego koralika w kształcie kociego oka. Poniższy samouczek wideo pokazuje te same kroki, które ja również wykonuję, aby wykonać tego rodzaju owinięcie.

Jak owinąć koralik

Użyłem tej samej techniki, którą Lisa Niven pokazuje w tym samouczku. Właściwie to właśnie od niej po raz pierwszy nauczyłam się tego wiele lat temu na jednym z jej starszych kursów.

Tutaj możesz zobaczyć, jak owinąć koralik, gdy koniec jest zwinięty lub jeśli nie możesz zwinąć końca, jak można to zrobić w inny sposób.

Teraz czas na umieszczenie biżuterii obok projektu i porównanie.

Jednak wcześniej możecie zobaczyć kilka drobiazgów, które dodałam do biżuterii od tego czasu. Na początek dodałam na dół drugiego zielonego koralika kocie oko z szpilką, którą wytrawiłam tuż wcześniej. Nie pokazałam zdjęcia, jak owinęłam koralik, ale poniżej znajduje się film instruktażowy, który to pokazuje. Wykonałem te same kroki, aby zrobić swoje.

Kolejną rzeczą, którą zrobiłem, było dodanie pierścienia skokowego na górze elementu jako poręczy. Pamiętasz tę małą igłę szydełkową, którą włożyłam w kroku 10 podczas owijania górnej części? To dodatkowa przestrzeń stworzona, abym mógł z łatwością włożyć pierścień skokowy na miejsce. Następnie dodałem drugi pierścień skokowy, który przytrzyma sznurek lub łańcuszek. Powodem, dla którego dodałem drugi pierścień do skakania, było to, że wisiorek pozostaje na swoim miejscu. Gdybym dodał sznurek do pierwszego pierścienia skokowego, wisiorek próbowałby przekręcić się na boki.

Tutaj możesz zrobić inne rzeczy, może dodać 3 koraliki na dole zamiast 1, albo dodać kolejny koralik tuż pod pałąkiem na górze, albo dodać jeden w małym trójkątnym ujemnym miejscu na dole – możliwości jest tutaj niezliczona ilość.

Po dodaniu tych ozdób umieściłam wisior obok oryginalnego rysunku i nie było dla mnie wielkim zaskoczeniem, gdy zobaczyłam, że ostateczna wersja nie jest do końca identyczna z tą, od której zaczynałam. Cóż, w moim przypadku nigdy nie jest tak samo i śmiało mogę to powiedzieć o wielu artystach zajmujących się biżuterią, którzy tworzą dzieła niepowtarzalne, jedyne w swoim rodzaju.

OK, oto różne szkoły myślenia na temat polerowania biżuterii. Można użyć padów polerskich, płynów do polerowania (chociaż trzymałbym się z daleka od środków chemicznych, ponieważ zbyt częste ich używanie może spowodować uszkodzenie biżuterii), wełny stalowej klasy 0 itp.

Osobiście używam kubka Lortone, który kupiłem kilka lat temu i jak dotąd nigdy mnie nie zawiódł. Kubek jest używany głównie przez artystów jubilerów, którzy muszą polerować i czyścić wiele elementów biżuterii. Używanie go w domu nie jest szczególnie praktyczne, jeśli nie zajmujesz się tworzeniem biżuterii przynajmniej w ramach hobby, ponieważ nie jest to najtańsze. Kupiłem go za 100 dolarów, kiedy pojawił się po raz pierwszy, ale myślę, że teraz stał się tańszy.

Zasadniczo obrotowy kubek jest jednym z najlepszych środków do polerowania biżuterii. Posiada gumową lufę, do której dodawany jest śrut ze stali nierdzewnej, woda i kilka kropel mydła do pieczenia lub wody do mycia naczyń (ludzie w USA przysięgają na Dawn, ale tutaj ja używam płynu Palmolive tak samo).

Następnie kubek pozostawia się na pewien czas, aby zadziałał magia. Zwykle zostawiam w nim biżuterię na okres od pół godziny do jednego pełnego dnia (szczególnie jeśli robię biżuterię typu chain maille).

Zostawiłem ten kawałek w suszarce na około 1,5 godziny. Wyszedł lśniąco czysty, a także stał się bardziej utwardzony - to kolejna zaleta używania bębna, który utwardza ​​drut i jednocześnie go czyści, dzięki czemu jest stabilny i mocny podczas noszenia.

Uwaga: jeśli dostaniesz kubek, upewnij się, że dostałeś do niego śrut ze stali nierdzewnej. Sam śrut stalowy nie wystarczy, ponieważ z biegiem czasu po prostu go wyrzucisz, gdy Twoja biżuteria będzie coraz bardziej brudna z powodu rdzy. Aby to zadziałało, musi być wykonane ze stali nierdzewnej.

Jest to dość prosty wisiorek owinięty drutem. Chciałem zachować prostotę, bez zagłębiania się w wiele szczegółów technicznych. Od pierwszego bazgrołu na papierze do jego wymodelowania zajęło mi to około 4 godzin. Projektowanie na papierze, łączenie elementów wraz z wire wrappingiem, czyszczenie kubkiem przez kilka godzin, robienie zdjęć finalnej części, wszystko to zajęło trochę czasu - i nie obejmuje to tutorialu, który tutaj napisałem.

Dlatego ręcznie robiona biżuteria jest zwykle droższa niż modna biżuteria, którą kupujesz w lokalnym Wallmarcie lub jakimkolwiek innym sklepie. Biżuteria ręcznie robiona jest w większości przypadków unikatowa, jedyna w swoim rodzaju i powstała w wyniku ręcznej obróbki centymetr po centymetrze. Z miłością składam elementy, dopasowuję kamienie do drutu, zmieniam projekt, jeśli coś wymaga zmiany, jestem ogólnie elastyczny... to jest dawanie kawałka siebie podczas ręcznego tworzenia biżuterii.

Dlatego jest to jedna z moich pasji i mam nadzieję, że dzięki temu tutorialowi owijania drutu udało mi się to przekazać.