Fake neem sy plek op die hoë einde in

Die stukke wat op hoë strate regoor die wêreld vir feitlik pennies verkoop word, word massavervaardig deur masjiene wat die goedkoopste materiaal moontlik gebruik, sodat die "goue" of "silwer" maklik spaander en die klippe uitval.

Die duur namaaksels word met die hand gemaak met materiaal van hoë gehalte. Hulle is nie net meer duursaam nie, maar hulle vertoon ook beter.

Om 'n klip met die hand te sit, selfs al is dit nie eg nie, kan die verskil maak in hoe dit skitter. As dit te laag gestel is, tref nie genoeg lig dit om die oog te verblind nie; te hoog, en dit loop gevaar om uit te spring.

Nathalie Colin, Swarovski se kreatiewe direkteur, het gesê: "Sodra jy al die stappe en die vakmanskap daaragter ken, sal jy sien dat dit die prys verdien." Swarovski maak kostuumjuweliersware met sy kristal, met pryse wat onder $100 begin, maar maklik bo dit styg. Dit is 'n uitgebreide internasionale operasie, met sy oorspronklike kristalfabriek in Wattens, Oostenryk; 'n fabriek in Thailand waar baie van die handwerk gedoen word; en kantore in Parys, waar ontwerpe ontwikkel word.

Elke stuk begin met 'n konsep wat deur die firma se tendensvoorspellers veroorsaak word. Wat hulle vir die komende lente en somer gesien het, het in "twee rigtings gegaan, soos hulle dikwels is," het Colin gesê. "Aan die een kant is daar 'n neiging na die baie kleurvolle en gelukkige. Aan die ander kant is daar die teenoorgestelde: meer slank, minimaal en modern met 'n tikkie sprankel. En met enige kleur wat van die metaal af kom, met geelgoud wat terugkom en baie roosgoud.” ’n Span van 35 ontwerpers kom met 1 500 sketse elke seisoen, waaruit 400 gekies word, het Colin gesê.

Tot drie monsters word van elke stuk gemaak; hulle word onder meer vir drabaarheid beoordeel. Dan word die stuk in produksie gestel, "soos fyn juweliersware, alles met die hand gedoen, met die sny van die klippe, die polering van die metaal, die setting van die klippe, alles met die hand," het Colin gesê.

Een halssnoer uit die lente/somer 2015-versameling, die Celeste choker, is gebore "20 maande gelede toe ons begin dink het aan tuine en die behoefte om weer met die natuur te verbind," het sy gesê.

Die voltooide halssnoer bevat 2 000 handgesnyde kristalle, elk met die hand op 'n plexiglasskyf aangebring om 'n agtergrond te vorm met 220 klippe gekleurde ametis, turkoois, blou opaal en smarag wat in hars geset is om die vorm van abstrakte blomme te gee. Prys: $799.

Daarenteen is Andrew Prince 'n eenpersoon-operasie, en sy kostuumjuweliersware kan duisende dollars kos. Of hy nou die faux juweliersware vir "Downton Abbey" of vir sy gelyknamige versameling skep, Prince ontwerp elke stuk self en maak dit met die hand in sy ateljee in die East End van Londen.

Hy is 'n kenner van juweliersgeskiedenis, en het lesings by die Victoria en Albert Museum gehou. Hy soek ou klippe deur antieke winkels en ou fabrieke, wat met minder fasette gesny is sodat hulle minder skitter, maar meer gloeiend van kleur was.

Hy sê hy geniet dit om in kostuumjuweliersware te werk, want dit gee hom vryheid wat die hantering van regte juwele nie sou doen nie. Hy het byvoorbeeld 'n bandjie vir 'n aandrok geskep met 'n reeks "diamante" wat agter af loop, iets heeltemal onprakties met regte klippe.

Kostuumjuweliers is nie beperk tot kristal of glas wat gesny is om juwele na te boots nie, en dit het gegroei met die gewildheid van konsepjuweliersware, soms gemaak van onverwagte of herwonne materiale.

“Die juwelierswarewêreld het werklik in die 1970’s oopgegaan,” het Josephine Chanter, kommunikasiehoof van die Design Museum in Londen, gesê. "Juweliersware-ontwerpers het nie-kosbare materiale begin gebruik. Juweliersware het nie oor die waarde van die materiale gegaan nie, maar die waarde van die ontwerp." Sy blaai deur 'n katalogus van die museum se 2012-uitstalling, "Unexpected Pleasures: The Art and Design of Contemporary Jewelry," wys sy daarop dat omtrent alles oorweeg is regverdige spel: vilt, akriel, spykers, been, hout, leer en so aan.

Kostuumjuweliersware kan die draer ook meer vryheid gee.

Judieanne Colusso, 'n eiendomsagent met Colours of Tuscany in Florence, Italië, het 'n versameling regte juweliersware (en 'n dogter wat in edelkunde in Londen opgelei is). Tog "Ek is mal oor kostuumjuweliersware, veral oorbelle aangesien hulle groter as die lewe kan wees," het sy in 'n e-pos geskryf. "Hulle is nie altyd baie geld nie, maar gee 'n groot opheffing aan 'n uitrusting en jou gesig." Haar gunstelinge, het sy gesê, is silwer hoepels "met baie klein stukkies met klein vrede- en goeie-karma-boodskappe daarop gegraveer, en 'n paar klein donkerblou klippies." Nog 'n aanhanger van faux is die Milaan-gebaseerde Stefania Fabbro, wat op die punt staan ​​om 'n juwelierswareversameling, Mediterranea, bekend te stel, wat materiaal en edelstene kombineer.

“Ek is mal oor kostuumjuweliersware omdat dit my toelaat om buitensporige stukke te dra wat luuks lyk sonder die prys van fyn juweliersware,” het sy in ’n e-pos geskryf. "My gesin reis nogal gereeld, so ek is mal daaroor dat hierdie stukke slytasie kan verduur om gepak en uitgepak te word." Al is pasta ('n vorm van loodglas wat gepoleer kan word om soos diamante te skitter) reeds in die 1720's in juweliersware gebruik, was dit nog 200 jaar voordat Coco Chanel vervalsings werklik modieus gemaak het.

Sy was die eerste couturier wat kostuumjuweliersware verkoop het, in haar boetiek in die Rue Cambon in Parys. In haar vrye tyd, het sy gesê, het sy daarvan gehou om met was te sit en juweliersjablone te skep, wat later in goudkleurige metaal en gesmelte glaskrale gemaak is om soos kosbare juwele of toue van pêrels te lyk, haar handtekening. Toe sy alles opgestapel het, het haar kliënte dieselfde gedoen.

As "mode"-juweliersware vandag nog 'n sinoniem vir "kostuum" is en as elke ontwerper sy of haar eie versameling het, het dit, soos soveel neigings, met Chanel begin.

New York Times Nuusdiens