बनावट उच्च टोकावर त्याचे स्थान घेते

जगभरातील उंच रस्त्यावर व्यावहारिकरित्या पेनीसाठी विकले जाणारे तुकडे मशीनद्वारे शक्य तितक्या कमी खर्चिक सामग्रीचा वापर करून मोठ्या प्रमाणात उत्पादित केले जातात, जेणेकरून "सोने" किंवा "चांदी" चिप सहज पडते आणि दगड बाहेर पडतात.

महागडे बनावट हाताने उच्च-गुणवत्तेच्या सामग्रीसह बनवले जातात. ते केवळ अधिक टिकाऊ नसतात, परंतु ते चांगले देखील दर्शवतात.

दगडाला हाताने सेट करणे, जरी तो खरा नसला तरी, तो कसा चमकतो यात सर्व फरक पडू शकतो. जर ते खूप कमी असेल तर, डोळ्यांना चकचकीत करण्यासाठी पुरेसा प्रकाश पडत नाही; खूप जास्त आहे आणि ते बाहेर पडण्याचा धोका आहे.

स्वारोवस्कीच्या क्रिएटिव्ह डायरेक्टर नॅथली कॉलिन म्हणाल्या, "एकदा तुम्हाला त्यामागील सर्व पायऱ्या आणि कारागिरी माहित झाली की, तुम्हाला ती किंमत योग्य असल्याचे दिसेल." स्वारोवस्की त्याच्या क्रिस्टलचे वैशिष्ट्य असलेले पोशाख दागिने बनवते, ज्याच्या किमती $100 च्या खाली सुरू होतात परंतु त्याहून सहज वाढतात. हे एक व्यापक आंतरराष्ट्रीय ऑपरेशन आहे, ज्याचा मूळ क्रिस्टल कारखाना वॅटन्स, ऑस्ट्रिया येथे आहे; थायलंडमधील एक कारखाना जिथे बरेच हातकाम केले जाते; आणि पॅरिसमधील कार्यालये, जेथे डिझाइन विकसित केले जातात.

प्रत्येक तुकडा फर्मच्या ट्रेंड फोरकास्टरद्वारे ट्रिगर केलेल्या संकल्पनेने सुरू होतो. येत्या वसंत ऋतु आणि उन्हाळ्यासाठी त्यांनी जे पाहिले ते "दोन दिशांना गेले, जसे की ते सहसा असतात," कॉलिन म्हणाला. "एकीकडे, अतिशय रंगीबेरंगी आणि आनंदी लोकांकडे कल आहे. दुस-या बाजूला, उलट आहे: अधिक गोंडस, कमीतकमी आणि चमकीच्या स्पर्शासह आधुनिक. आणि धातूपासून येणारा कोणताही रंग, पिवळे सोने परत येत आहे आणि बरेच गुलाब सोने आहे." 35 डिझायनर्सची टीम प्रत्येक हंगामात 1,500 स्केचेस तयार करते, ज्यामधून 400 निवडले जातात, कॉलिन म्हणाले.

प्रत्येक तुकड्यापासून तीन नमुने तयार केले जातात; इतर घटकांसह त्यांचे परिधानक्षमतेसाठी मूल्यांकन केले जाते. मग तो तुकडा उत्पादनात टाकला जातो, "सुरेख दागिन्यांप्रमाणे, सर्व हाताने केले जाते, दगड कापून, धातूचे पॉलिशिंग, दगडांची सेटिंग, सर्व मॅन्युअल" कॉलिन म्हणाला.

स्प्रिंग/ग्रीष्म 2015 च्या संग्रहातील एक हार, सेलेस्टे चोकर, "20 महिन्यांपूर्वी जेव्हा आम्ही बागेबद्दल आणि निसर्गाशी पुन्हा कनेक्ट होण्याची गरज विचार करू लागलो तेव्हा जन्म झाला," ती म्हणाली.

तयार झालेल्या नेकलेसमध्ये 2,000 हाताने कापलेले स्फटिक असतात, प्रत्येकाला अमूर्त फुलांचे स्वरूप देण्यासाठी 220 दगड रंगीत ऍमेथिस्ट, नीलमणी, निळा ओपल आणि पन्ना सेटसह पार्श्वभूमी तयार करण्यासाठी प्लेक्सिग्लास डिस्कवर हाताने लावले जाते. किंमत: $799.

याउलट, अँड्र्यू प्रिन्स हे एक व्यक्तीचे ऑपरेशन आहे आणि त्याच्या पोशाख दागिन्यांची किंमत हजारो डॉलर्स असू शकते. "डाउनटन ॲबी" साठी चुकीचे दागिने तयार करणे असो किंवा त्याच्या नावाच्या संग्रहासाठी, प्रिन्स प्रत्येक तुकडा स्वतः डिझाइन करतो आणि लंडनच्या ईस्ट एंडमधील त्याच्या एटेलियरमध्ये हाताने बनवतो.

ते दागिन्यांच्या इतिहासातील तज्ञ आहेत आणि त्यांनी व्हिक्टोरिया आणि अल्बर्ट संग्रहालयात व्याख्यान दिले आहे. जुन्या दगडांसाठी तो पुरातन वस्तूंची दुकाने आणि जुने कारखाने शोधून काढतो, कमी बाजूंनी कापतो जेणेकरून ते कमी चमकतात परंतु रंगाने अधिक चमकतात.

तो म्हणतो की त्याला पोशाख दागिन्यांमध्ये काम करणे आवडते कारण ते त्याला स्वातंत्र्य देते जे वास्तविक रत्ने हाताळत नाही. उदाहरणार्थ, त्याने संध्याकाळच्या गाउनसाठी एक पट्टा तयार केला होता ज्यात "हिरे" च्या ट्रेनचा मागचा भाग होता, वास्तविक दगडांसह पूर्णपणे अव्यवहार्य.

कॉस्च्युम ज्वेलर्स रत्नांची नक्कल करण्यासाठी क्रिस्टल किंवा काचेच्या कापण्यापुरते मर्यादित नाहीत आणि हे संकल्पनात्मक दागिन्यांच्या लोकप्रियतेसह वाढले आहे, काहीवेळा अनपेक्षित किंवा पुनर्नवीनीकरण केलेल्या सामग्रीपासून बनवले जाते.

लंडनमधील डिझाईन म्युझियमचे संपर्क प्रमुख जोसेफिन चॅन्टर म्हणाले, "दागिन्यांचे जग 1970 च्या दशकात उघडले. "दागिने डिझायनर्सनी अनमोल साहित्य वापरण्यास सुरुवात केली. दागिने हे साहित्याचे मूल्य नसून डिझाइनचे मूल्य बनले आहे." संग्रहालयाच्या 2012 च्या प्रदर्शनाच्या कॅटलॉगमधून, "अनपेक्षित आनंद: समकालीन दागिन्यांची कला आणि डिझाइन," ती दर्शवते की जवळजवळ प्रत्येक गोष्टीचा विचार केला गेला. गोरा खेळ: वाटले, ऍक्रेलिक, नखे, हाडे, लाकूड, चामडे इ.

पोशाख दागिने परिधान करणाऱ्याला अधिक स्वातंत्र्य देखील देऊ शकतात.

इटलीतील फ्लॉरेन्स येथील कलर्स ऑफ टस्कनी येथे रिअल इस्टेट एजंट असलेल्या जुडियान कोलुसो यांच्याकडे खऱ्या दागिन्यांचा संग्रह आहे (आणि लंडनमध्ये रत्नशास्त्रात प्रशिक्षित मुलगी). तरीही "मला पोशाख दागिने आवडतात, विशेषत: कानातले कारण ते आयुष्यापेक्षा मोठे असू शकतात," तिने ईमेलमध्ये लिहिले. "ते नेहमीच खूप पैसे नसतात परंतु एखाद्या पोशाखाला आणि तुमच्या चेहऱ्याला उत्तम लिफ्ट देतात." ती म्हणाली, तिचे आवडते चांदीचे हूप आहेत "त्यावर लहान शांतता आणि चांगले-कर्म संदेश कोरलेले अनेक छोटे तुकडे आणि काही लहान गडद निळे दगड आहेत." फॉक्सची आणखी एक चाहती मिलान-आधारित स्टेफानिया फॅब्रो आहे, जी फॅब्रिक आणि रत्ने एकत्र करून दागिन्यांचा संग्रह, मेडिटरेनिया सादर करणार आहे.

"मला पोशाख दागिने आवडतात कारण ते मला उत्कृष्ट दागिन्यांच्या किंमतीशिवाय विलासी दिसणारे तुकडे घालण्याची परवानगी देते," तिने ईमेलमध्ये लिहिले. "माझे कुटुंब बऱ्याचदा प्रवास करते, म्हणून मला आवडते की हे तुकडे पॅक केलेले आणि अनपॅक केल्यामुळे झीज सहन करू शकतात." जरी 1720 च्या दशकात दागिन्यांमध्ये पेस्ट (शिसे असलेल्या काचेचा एक प्रकार जो हिऱ्यांसारखा चमकता येऊ शकतो) वापरला जात असला तरीही, कोको चॅनेलने बनावट बनवण्याआधी आणखी 200 वर्षे झाली होती.

पॅरिसमधील रु कॅम्बन येथील तिच्या बुटीकमध्ये पोशाख दागिन्यांची विक्री करणारी ती पहिली क्यूटरियर होती. तिने सांगितले की, तिच्या फावल्या वेळात तिला मेणासोबत बसून दागिन्यांचे साचे बनवायला आवडते, जे नंतर सोन्याच्या रंगाच्या धातूमध्ये आणि वितळलेल्या काचेच्या मणींनी बनवले गेले जेणेकरुन मौल्यवान रत्ने किंवा मोत्यांच्या दोऱ्यांसारखे दिसावे, तिची सही. जेव्हा तिने हे सर्व केले तेव्हा तिच्या क्लायंटनेही तेच केले.

जर आज "फॅशन" दागिने "पोशाख" साठी दुसरा समानार्थी शब्द असेल आणि प्रत्येक डिझायनरचे स्वतःचे कलेक्शन असेल तर, चॅनेलसह अनेक ट्रेंड सुरू झाले.

न्यूयॉर्क टाइम्स न्यूज सर्व्हिस