Το Fake παίρνει τη θέση του στο High End

Τα κομμάτια που πωλούνται σε μεγάλους δρόμους σε όλο τον κόσμο για σχεδόν πένες παράγονται μαζικά από μηχανές που χρησιμοποιούν τα λιγότερο ακριβά υλικά, έτσι ώστε το "χρυσό" ή το "ασημί" τσιπ εύκολα και οι πέτρες να πέφτουν.

Τα ακριβά ψεύτικα κατασκευάζονται με υλικά υψηλής ποιότητας στο χέρι. Δεν είναι μόνο πιο ανθεκτικά, αλλά δείχνουν και καλύτερα.

Το να βάλεις με το χέρι μια πέτρα, ακόμα κι αν δεν είναι αληθινό, μπορεί να κάνει τη διαφορά στο πώς αστράφτει. Εάν έχει ρυθμιστεί πολύ χαμηλά, δεν πέφτει αρκετό φως για να θαμπώσει το μάτι. πολύ ψηλά και κινδυνεύει να βγει.

Η Nathalie Colin, η δημιουργική διευθύντρια της Swarovski, είπε: «Μόλις μάθετε όλα τα βήματα και τη δεξιοτεχνία πίσω από αυτό, θα δείτε ότι αξίζει το τίμημα». Η Swarovski φτιάχνει κοσμήματα κοστουμιών με το κρύσταλλό της, με τιμές που ξεκινούν κάτω από 100 δολάρια αλλά εύκολα ανεβαίνουν πάνω από αυτό. Είναι μια εκτεταμένη διεθνής επιχείρηση, με το αρχικό της εργοστάσιο κρυστάλλων στο Wattens της Αυστρίας. ένα εργοστάσιο στην Ταϊλάνδη όπου γίνεται μεγάλο μέρος της χειροτεχνίας. και γραφεία στο Παρίσι, όπου αναπτύσσονται σχέδια.

Κάθε κομμάτι ξεκινά με μια ιδέα που ενεργοποιείται από τους προγνωστικούς τάσεων της εταιρείας. Αυτό που είδαν για την ερχόμενη άνοιξη και το καλοκαίρι πήγε σε «δύο κατευθύνσεις, όπως είναι συχνά», είπε ο Κόλιν. «Από τη μία πλευρά, υπάρχει μια τάση προς το πολύχρωμο και χαρούμενο. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει το αντίθετο: πιο κομψό, μίνιμαλ και μοντέρνο με μια πινελιά λάμψης. Και με οποιοδήποτε χρώμα προέρχεται από το μέταλλο, με κίτρινο χρυσό να επιστρέφει και πολύ ροζ χρυσό." Μια ομάδα 35 σχεδιαστών έρχεται με 1.500 σκίτσα κάθε σεζόν, από τα οποία επιλέγονται 400, είπε ο Colin.

Έως τρία δείγματα κατασκευάζονται από κάθε κομμάτι. αξιολογούνται για φορητότητα, μεταξύ άλλων παραγόντων. Στη συνέχεια το κομμάτι μπαίνει στην παραγωγή, «σαν εκλεκτά κοσμήματα, όλα φτιαγμένα στο χέρι, με το κόψιμο των λίθων, το γυάλισμα του μετάλλου, το στήσιμο των λίθων, όλα χειροκίνητα», είπε ο Colin.

Ένα κολιέ από τη συλλογή άνοιξη/καλοκαίρι 2015, το Celeste choker, γεννήθηκε «πριν από 20 μήνες, όταν αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τους κήπους και την ανάγκη να επανασυνδεθούμε με τη φύση», είπε.

Το τελειωμένο κολιέ περιέχει 2.000 χειροποίητους κρυστάλλους, ο καθένας με το χέρι σε δίσκο Plexiglas για να σχηματίσει ένα σκηνικό με 220 πέτρες σε χρώμα αμέθυστο, τιρκουάζ, μπλε οπάλιο και σμαράγδι σε ρητίνη για να δώσει τη μορφή αφηρημένων λουλουδιών. Τιμή: 799 $.

Αντίθετα, ο Andrew Prince είναι μια επέμβαση ενός ατόμου και τα κοσμήματά του κοστίζουν χιλιάδες δολάρια. Είτε δημιουργεί τα ψεύτικα κοσμήματα για το «Downton Abbey» είτε για την ομώνυμη συλλογή του, ο Prince σχεδιάζει κάθε κομμάτι μόνος του και το φτιάχνει στο χέρι στο ατελιέ του στο East End του Λονδίνου.

Είναι ειδικός στην ιστορία του κοσμήματος και έχει δώσει διαλέξεις στο Μουσείο Victoria and Albert. Ψάχνει σε καταστήματα με αντίκες και σε παλιά εργοστάσια για παλιές πέτρες, κομμένες με λιγότερες όψεις, ώστε να αστράφτουν λιγότερο, αλλά να λάμπουν περισσότερο από το χρώμα.

Λέει ότι του αρέσει να εργάζεται σε κοσμήματα κοστουμιών γιατί του δίνει ελευθερία που δεν θα μπορούσε να χειρίζεται αληθινά πετράδια. Για παράδειγμα, δημιούργησε ένα λουράκι για ένα βραδινό φόρεμα με ένα τρένο από «διαμάντια» να συρρέουν στην πλάτη, κάτι εντελώς ανέφικτο με πραγματικές πέτρες.

Οι κοσμηματοπώλες κοστουμιών δεν περιορίζονται σε κρύσταλλο ή γυαλί που κόβονται για να μιμούνται πολύτιμους λίθους, και αυτό έχει αυξηθεί με τη δημοτικότητα των κοσμημάτων, που μερικές φορές κατασκευάζονται από απροσδόκητα ή ανακυκλωμένα υλικά.

«Ο κόσμος του κοσμήματος άνοιξε πραγματικά τη δεκαετία του 1970», δήλωσε η Josephine Chanter, επικεφαλής επικοινωνίας για το Design Museum στο Λονδίνο. «Οι σχεδιαστές κοσμημάτων άρχισαν να χρησιμοποιούν μη πολύτιμα υλικά. Τα κοσμήματα δεν αφορούν την αξία των υλικών, αλλά την αξία του σχεδίου." Ξεφυλλίζοντας έναν κατάλογο της έκθεσης του μουσείου το 2012, "Unexpected Pleasures: The Art and Design of Contemporary Jewelry", επισημαίνει ότι σχεδόν τα πάντα ελήφθησαν υπόψη δίκαιο παιχνίδι: τσόχα, ακρυλικό, καρφιά, κόκαλο, ξύλο, δέρμα και ούτω καθεξής.

Τα κοσμήματα κοστουμιών μπορούν επίσης να δώσουν στον χρήστη περισσότερη ελευθερία.

Η Judieanne Colusso, κτηματομεσίτης της Colours of Tuscany στη Φλωρεντία της Ιταλίας, έχει μια συλλογή από αληθινά κοσμήματα (και μια κόρη που έχει εκπαιδευτεί στη γεμολογία στο Λονδίνο). Ωστόσο, «αγαπώ τα κοσμήματα κοστουμιών, ειδικά τα σκουλαρίκια, καθώς μπορεί να είναι μεγαλύτερα από τη ζωή», έγραψε σε ένα email. «Δεν είναι πάντα πολλά χρήματα, αλλά δίνουν μεγάλη αναζωογόνηση σε ένα ντύσιμο και στο πρόσωπό σου». Τα αγαπημένα της, είπε, είναι οι ασημένιοι κρίκοι «με πολλά μικρά κομμάτια με μικροσκοπικά μηνύματα ειρήνης και καλό κάρμα χαραγμένα πάνω τους και μερικές μικρές σκούρες μπλε πέτρες». Ένας άλλος λάτρης του faux είναι η Stefania Fabbro με έδρα το Μιλάνο, η οποία πρόκειται να παρουσιάσει μια συλλογή κοσμημάτων, τη Mediterranea, που συνδυάζει ύφασμα και πολύτιμους λίθους.

«Λατρεύω τα κοσμήματα κοστουμιών γιατί μου επιτρέπουν να φοράω υπερβολικά κομμάτια που φαίνονται πολυτελή χωρίς την τιμή των εκλεκτών κοσμημάτων», έγραψε σε ένα email. «Η οικογένειά μου ταξιδεύει αρκετά συχνά, γι' αυτό μου αρέσει που αυτά τα κομμάτια αντέχουν τη φθορά από τη συσκευασία και την αποσυσκευασία». Παρόλο που η πάστα (μια μορφή γυαλιού από μόλυβδο που μπορούσε να γυαλιστεί για να αστράφτει σαν διαμάντια) χρησιμοποιήθηκε στα κοσμήματα από τη δεκαετία του 1720, πέρασαν άλλα 200 χρόνια πριν η Coco Chanel κάνει τα ψεύτικα πραγματικά μοντέρνα.

Ήταν η πρώτη couturier που πούλησε κοσμήματα κοστουμιών, στη μπουτίκ της στην Rue Cambon στο Παρίσι. Στον ελεύθερο χρόνο της, είπε, της άρεσε να κάθεται με κερί και να δημιουργεί πρότυπα κοσμημάτων, τα οποία αργότερα φτιάχνονταν από χρυσό μέταλλο και λιωμένο γυαλί για να μοιάζουν με πολύτιμα πετράδια ή σχοινιά από μαργαριτάρια, την υπογραφή της. Όταν τα στοίβαξε όλα, οι πελάτες της έκαναν το ίδιο.

Αν σήμερα τα κοσμήματα «μόδας» είναι άλλο ένα συνώνυμο του «κοστούμι», και αν κάθε σχεδιαστής έχει τη δική του συλλογή, ξεκίνησε, όπως και τόσες πολλές τάσεις, με τη Chanel.

Υπηρεσία ειδήσεων των New York Times