Fake Prenas Sian Lokon sur la Alta Fino

La pecoj venditaj sur ĉefstratoj ĉirkaŭ la mondo por preskaŭ denaroj estas amasproduktitaj per maŝinoj uzantaj la malplej multekostaj materialoj eblaj, tiel ke la "oro" aŭ "arĝento" ŝpruciĝas facile kaj la ŝtonoj elfalu.

La multekostaj falsaĵoj estas faritaj mane per altkvalitaj materialoj. Ili ne nur estas pli daŭraj, sed ili montras pli bone ankaŭ.

Mane meti ŝtonon, eĉ se ĝi ne estas reala, povas fari la tutan diferencon en kiel ĝi brilas. Se ĝi estas tro malalta, ne sufiĉe da lumo trafas ĝin por blindigi la okulon; tro alta, kaj ĝi estas en danĝero elŝprucigi.

Nathalie Colin, la kreiva direktoro de Swarovski, diris, "Post kiam vi konas ĉiujn paŝojn kaj la metiistecon malantaŭ ĝi, vi vidos ke ĝi meritas la prezon." Swarovski faras kostumjuvelojn kun ĝia kristalo, kun prezoj kiuj komenciĝas sub $ 100 sed facile pliiĝas super tio. Ĝi estas ampleksa internacia operacio, kun sia origina kristalfabriko en Wattens, Aŭstrio; fabriko en Tajlando kie granda parto de la manlaboro estas farita; kaj oficejoj en Parizo, kie dezajnoj estas evoluigitaj.

Ĉiu peco komenciĝas per koncepto ekigita de la tendencprognozistoj de la firmao. Kion ili vidis por la venonta printempo kaj somero iris en "du direktoj, kiel ili ofte estas", Colin diris. "Unuflanke, estas tendenco al la tre bunta kaj feliĉa. Aliflanke, estas la malo: pli eleganta, minimuma kaj moderna kun nuanco de brilo. Kaj kun iu ajn koloro venanta de la metalo, kun flava oro revenanta kaj multe da rozoro." Teamo de 35 dizajnistoj elpensas 1,500 skizojn ĉiun sezonon, el kiuj 400 estas elektitaj, Colin diris.

Ĝis tri specimenoj estas faritaj de ĉiu peco; ili estas taksitaj por porteblo, inter aliaj faktoroj. Tiam la peco estas metita en produktadon, "kiel fajnaj juvelaĵoj, ĉio farita mane, kun la tranĉado de la ŝtonoj, la polurado de la metalo, la fiksado de la ŝtonoj, ĉio manlibro", Colin diris.

Unu kolĉeno el la kolekto de printempo/somero 2015, la ĉokilo Celeste, naskiĝis "antaŭ 20 monatoj kiam ni ekpensis pri ĝardenoj kaj la bezono rekonekti kun la naturo", ŝi diris.

La preta kolĉeno enhavas 2,000 mantranĉitajn kristalojn, ĉiu mane aplikita sur Pleksiglasa disko por formi fonon kun 220 ŝtonoj koloraj ametisto, turkiso, blua opalo kaj smeraldo fiksitaj en rezino por doni la formon de abstraktaj floroj. Prezo: $799.

Kontraste, Andrew Prince estas unupersona operacio, kaj liaj kostumjuvelaĵoj povas kosti milojn da dolaroj. Ĉu kreante la falsajn juvelaĵojn por "Downton Abbey" aŭ por sia samnoma kolekto, Prince desegnas ĉiun pecon mem kaj faras ĝin permane en sia ateliero en la Orienta Fino de Londono.

Li estas eksperto pri juvelaĵhistorio, kaj prelegis ĉe la Viktorio kaj Albert Museum. Li traserĉas antikvaĵbutikojn kaj malnovajn fabrikojn por malnovaj ŝtonoj, tranĉitaj kun malpli da aspektoj tiel ke ili brilis malpli sed estis pli brilantaj de koloro.

Li diras, ke li ĝuas labori en juvelarto ĉar ĝi donas al li liberecon, ke manipuli verajn gemojn ne farus. Ekzemple, li kreis rimenon por vesperrobo kun trajno de "diamantoj" trenanta laŭ la dorso, io tute nepraktika kun realaj ŝtonoj.

Kostumjuvelistoj ne estas limigitaj al kristalo aŭ vitro tranĉita por imiti gemojn, kaj ĉi tio kreskis kun la populareco de konceptaj juvelaĵoj, foje faritaj el neatenditaj aŭ reciklitaj materialoj.

"La juvelaĵa mondo vere malfermiĝis en la 1970-aj jaroj," diris Josephine Chanter, estro de komunikado por la Dezajna Muzeo en Londono. "Juvelaĵdizajnistoj komencis uzi nevalorajn materialojn. Juvelaĵo iĝis ne koncerne la valoron de la materialoj, sed la valoro de la dezajno." Foliumi katalogon de la 2012 ekspozicio de la muzeo, "Unexpected Pleasures: The Art and Design of Contemporary Jewelry", ŝi substrekas ke preskaŭ ĉio estis konsiderita. justa ludo: felto, akrilo, najloj, osto, ligno, ledo ktp.

Kostumjuvelaĵo ankaŭ povas doni al la portanto pli da libereco.

Judieanne Colusso, dommakleristo kun Koloroj de Toskanio en Florenco, Italio, havas kolekton de realaj juvelaĵoj (kaj filino trejnita en gemologio en Londono). Tamen "Mi amas kostumjuvelojn, precipe orelringojn ĉar ili povas esti pli grandaj ol vivaj", ŝi skribis retpoŝte. "Ili ne ĉiam estas multe da mono sed donas bonegan levon al vestaĵo kaj via vizaĝo." Ŝiaj favoratoj, ŝi diris, estas arĝentaj ringoj "kun multaj malgrandaj pecoj kun etaj paco kaj bonkarmaj mesaĝoj gravuritaj sur ili, kaj kelkaj malgrandaj malhelbluaj ŝtonoj." Alia adoranto de falsaĵo estas Stefania Fabbro, kiu estas en Milano, kiu estas prezentonta juvelaĵkolekton, Mediterranea, kombinante ŝtofon kaj gemojn.

"Mi amas kostumjuvelojn ĉar ĝi permesas al mi porti ekstravagancajn pecojn, kiuj aspektas luksaj sen la prezo de bonaj juvelaĵoj," ŝi skribis en retpoŝto. "Mia familio vojaĝas sufiĉe ofte, do mi amas, ke ĉi tiuj pecoj povas elteni eluziĝon de esti pakitaj kaj malpakitaj." Kvankam pasto (formo de plumba vitro, kiu povus esti polurita por brili kiel diamantoj) estis uzata en juvelarto jam en la 1720-aj jaroj, pasis ankoraŭ 200 jaroj antaŭ ol Coco Chanel faris falsaĵojn vere modaj.

Ŝi estis la unua modisto se temas pri vendi juvelaĵojn, en sia butiko sur la Rue Cambon en Parizo. En sia libertempo, ŝi diris, ŝi ŝatis sidi kun vakso kaj krei juvelaĵŝablonojn, kiuj poste estis konsistigitaj el orkolora metalo kaj fandvitraj bidoj por aspekti kiel altvaloraj gemoj aŭ ŝnuroj el perloj, ŝia subskribo. Kiam ŝi amasigis ĉion, ŝiaj klientoj faris la samon.

Se hodiaŭ "modaj" juvelaĵoj estas alia sinonimo de "kostumo", kaj se ĉiu dezajnisto havas sian propran kolekton, ĝi komenciĝis, kiel tiom da tendencoj, kun Chanel.

New York Times News Service