Neges i Paulina' Yn Disgleirio Pelydr ar Artist Ddigonol Sy'n Credu yn Ufos

Mae'r paentiadau yn "A Message to Paulina", adolygiad Canolfan Gelfyddydau Greater Reston o'r artist Paulina Peavy a gafodd ei hesgeuluso ers tro, yn afieithus, yn galeidosgopig ac yn amidus. Os ydyn nhw'n awgrymu tiroedd hudol o loches, mae'n debyg mai dyna sut y gwelodd Peavy nhw hefyd. Mae ei chelf a'i bywgraffiad yn dangos ei bod yn awyddus i ddianc. Wedi'i geni yn Colorado ym 1901, ni chafodd Peavy fywyd anarferol o amlwg. Astudiodd yn Ysgol Celfyddyd Gain Chouinard yn Los Angeles, sefydliad a gynhyrchodd lawer o animeiddwyr Hollywood, ond ni aeth ar drywydd darlunio masnachol. Ar ôl eiliad o amlygrwydd yng Nghaliffornia, symudodd i Efrog Newydd a daeth yn athrawes. Bu'n byw yn Manhattan am fwy na 50 mlynedd, a bu farw ym 1999 ym Methesda, ar ôl cyfnod byr mewn cyfleuster byw â chymorth ger cartref un o'i dau fab. Os yw hynny'n swnio'n gyffredin, roedd y bydysawd y tu mewn i ben Peavy yn fwy egsotig . Roedd hi'n credu mewn UFOs, a thrwy hynny roedd yn golygu bodau a oedd cymaint cyfriniol ag allfydol. Mynnodd hi hefyd fod dynoliaeth ar fin cyrraedd diwedd "oes yr haf" o 3,000 o flynyddoedd. Yn ei gam nesaf, byddai pobl yn androgynaidd, a byddai busnes blêr cenhedlu rhywiol yn dod i ben. “Hunan-beillio” fyddai’r dull newydd o ffrwythloni pobl o’r enw “androgyns,” gan ddileu’r angen am sberm, a alwodd yn “feirws mwyaf angheuol natur.” Mae’n bosibl bod syniadau o’r fath wedi’u hysbrydoli gan ei phriodas â dyn yr adroddwyd amdano alcoholaidd a difrïol. Ond ni chyflwynodd Peavy ei chelf fel un hunangofiannol. Cafodd y cyfan ei sianelu o "Lacamo," UFO y dywedodd iddi ddod ar ei draws yn 1932 ar hen ffasiwn yn Long Beach. Roedd Lacamo yn gweithio trwyddi, honnodd Peavy, ac roedd hi'n aml yn gwisgo mygydau cywrain wrth baentio i guddio'i hunan a diflannu'n llwyrach i ymwybyddiaeth ei mydr. a llinellau crisp ar gefndiroedd du. Dangosant ddylanwad ciwbiaeth a swrealaeth, ac mewn mannau maent yn ymdebygu i waith cyfoeswyr megis Georgia O'Keefe a Diego Rivera. Mae'r cynfasau hefyd i'w gweld yn rhagweld ffotograffau Telesgop Gofod Hubble o gosmos lliwgar gwych, ond eto maen nhw'n teimlo cymaint o Tex-Mex â rhyngalaethol. Yn wir, peintiodd Peavy a Rivera furluniau yn Arddangosiad Rhyngwladol Golden Gate ym 1939. Yr oedd ymdrech 14-troedfedd Peavy, " Eternal Supper," yn mysg ei gweithiau amlycaf ; peintiodd hi drosto yn ddiweddarach. Mae hi bellach yn cael ei hystyried yn artist "allanol", ond ni ddechreuodd hi felly. Nid yw ei chynfasau heb ddyddiad y tu allan i brif ffrwd celf Americanaidd canol yr 20fed ganrif. Mae llawer mwy na phaentio, fodd bynnag, yma. Efallai mai dyma'r sioe Peavy fwyaf helaeth i'w gosod erioed, ac yn sicr dyma'r ehangaf ers 2014, pan dynnwyd eitemau o'r storfa yr oedd Andrew Peavy wedi'i chadw o waith celf ei nain. Yn 2016, arddangosodd oriel yn Efrog Newydd ychydig o luniadau a masgiau. Mae "Neges i Paulina" yn cynnig paentiadau, darluniau a wal gyfan o fasgiau ffansïol, wedi'u haddurno â thaselau a gemwaith gwisgoedd. Ceir hefyd ffilmiau, cerddi (un ohonynt yw ffynhonnell teitl y sioe) a recordiad o ymddangosiad 1958 ar sioe siarad radio WOR. Bydd ymwelwyr â'r oriel yn clywed y Peavy wedi'i guddio, mewn trance i fod, yn datgan doethineb o'r gofod allanol (neu fewnol efallai). Yn Efrog Newydd, roedd cymdogion Peavy yn cynnwys gweithwyr proffesiynol teledu a'i helpodd i wneud sawl ffilm fer. Yn Reston, mae pedwar tua hanner awr yn chwarae ar fonitor fideo. Maent yn arosod celf Peavy dros luniau o Gôr y Cewri, Angkor Wat, temlau Hindŵaidd, arteffactau hynafol yr Aifft ac, ar un adeg, ffilm o gath. Mae cerddoriaeth newydd yn sail i sylwebaeth trosleisio (llawer ohoni wedi'i chyflwyno gan lais gwrywaidd, er bod Peavy yn siarad) y mae ei neges yn wrthryfel yn ogystal â gwrth-ryw. Ond maent i'w gweld yn hynod wrth ymyl y paentiadau, y mae eu hegni a'u dyfeisgarwch yn rhagori ar syniadau dirdynnol eu gwneuthurwr am yfory delfrydol. Ni lwyddodd Paulina Peavy i ddianc rhag ei ​​bywyd, ond mae'r goreuon o'i lluniau yn gwneud hynny.