Στην αναπτυσσόμενη Ινδία, Όλα όσα λάμπουν είναι χρυσός

Αυτό συμβαίνει επειδή, στην ινδική κουλτούρα, ο χρυσός έχει μια παραδοσιακή αξία που υπερβαίνει κατά πολύ την εγγενή του αξία. Καθώς η οικονομία της Ινδίας αυξάνεται και περισσότεροι άνθρωποι μοιράζονται τον πλούτο, η δίψα της χώρας για χρυσό κυματίζει στην παγκόσμια αγορά.

Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να δείτε τι σημαίνει χρυσός για την Ινδία από τα κοσμηματοπωλεία του Νέου Δελχί. Στο Tribhovandas Bhimji Zaveri Delhi, P.N. Η Sharma δείχνει τους επισκέπτες μέσα από τρεις ορόφους χλιδής που κάνουν το "Breakfast at Tiffany's" να μοιάζει με σνακ.

«Εκεί υπάρχουν αποκλειστικά περιδέραια και βραχιόλια», λέει η Sharma, κουνώντας παρελθοντικές βιτρίνες που θα τάραζαν τη φαντασία ενός μαχαραγιά. Οι πωλητές σε χρυσό σάρι επεκτείνουν βελούδινους δίσκους με χρυσά περιδέραια επικαλυμμένα με πολύτιμους λίθους καθώς οι οικογένειες συγκεντρώνονται γύρω από τους πάγκους.

Σχεδόν όλος αυτός ο χρυσός έχει σχεδιαστεί για να δίνεται σε γάμους. Αυτό συμβαίνει γιατί στη νύφη δίνονται χρυσά δώρα καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, από τη στιγμή που αρραβωνιάζεται μέχρι τη νύχτα του γάμου της.

Είναι ένας πανάρχαιος τρόπος παροχής προστασίας στον γάμο και στην οικογένεια που θα προκύψει.

Ο Nandkishore Zaveri, διευθυντής της εταιρείας, λέει ότι ο χρυσός γάμου είναι ένα είδος ασφαλιστηρίου συμβολαίου, «που δίνεται στην κόρη τη στιγμή του γάμου, έτσι ώστε σε περίπτωση οποιασδήποτε δυσκολίας στην οικογένεια μετά τον γάμο, αυτό μπορεί να εισπραχθεί και το πρόβλημα μπορεί να λυθεί.

«Αυτό είναι ο χρυσός στην Ινδία». Τόσο η οικογένεια της νύφης όσο και του γαμπρού δίνουν χρυσό στη νύφη, έτσι πολλοί γονείς αρχίζουν να αγοράζουν κοσμήματα, ή τουλάχιστον να κάνουν οικονομία για αυτό, όταν τα παιδιά τους είναι ακόμη αρκετά μικρά.

«Θέλω να αγοράσω χρυσό για τον γάμο του γιου μου», λέει ο Ashok Kumar Gulati, κουμπώνοντας μια βαριά χρυσή αλυσίδα στο λαιμό της γυναίκας του. Το κολιέ που η κα. Η Gulati προσπαθεί να είναι δώρο για τη νύφη της τις ημέρες που προηγούνται της τελετής.

Το κόσμημα κοστολογείται κατά βάρος, σύμφωνα με την τιμή αγοράς κάθε μέρα, και ένα κολιέ σαν αυτό που δοκιμάζει μπορεί να κοστίσει χιλιάδες δολάρια.

Αλλά ο Gulati λέει ότι ακόμη και σε αυτές τις υψηλές τιμές, δεν ανησυχεί ότι η οικογένεια θα χάσει ποτέ χρήματα από τις αγορές χρυσού, ειδικά όταν συγκρίνεται με οποιαδήποτε άλλη επένδυση.

«[Σε σύγκριση με] την ανατίμηση οποιασδήποτε άλλης επένδυσης, ο χρυσός θα ταιριάζει», λέει. «Έτσι ο χρυσός δεν είναι ποτέ απώλεια». Γι' αυτό η Ινδία είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής χρυσού στον κόσμο, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 20% της παγκόσμιας ζήτησης.

Η Surya Bhatia, οικονομολόγος στην επενδυτική εταιρεία Asset Managers με έδρα το Νέο Δελχί, λέει ότι η ζήτηση θα συνεχίσει να αυξάνεται επειδή η οικονομική άνθηση της Ινδίας φέρνει περισσότερους ανθρώπους στη μεσαία τάξη και οι οικογένειες αυξάνουν την αγοραστική τους δύναμη.

«Από μια μονοκομματική οικογένεια σε μια οικογένεια διπλού εισοδήματος, τα επίπεδα εισοδήματος έχουν ανέβει», λέει. «Η εκπαίδευση οδήγησε επίσης σε αυτή την έκρηξη των εισοδημάτων». Ο Bhatia λέει ότι πολλοί Ινδοί αρχίζουν να εξετάζουν τις επενδύσεις σε χρυσό με έναν νέο τρόπο. Αντί να το κρατούν ως χρυσό κόσμημα, αγοράζουν αμοιβαία κεφάλαια που διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο, τα οποία είναι επενδύσεις σε χρυσό που μπορούν να διαπραγματεύονται όπως οι μετοχές.

Αλλά υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι ινδικές οικογένειες δεν είναι πιθανό να εγκαταλείψουν τα χρυσά κοσμήματά τους. Η λέξη Χίντι για το κόσμημα του γάμου είναι «stridhan», που σημαίνει «γυναικείος πλούτος». «Θεωρείται ως πλεονέκτημα για μια γυναίκα, που είναι ιδιοκτησία της [και] θα παραμείνει μαζί της σε όλη της τη ζωή», λέει η Pavi Gupta, η οποία επισκέφτηκε το κατάστημα με τον αρραβωνιαστικό της, Manpreet Singh Duggal, για να δει μερικά κομμάτια χρυσού που οι οικογένειές τους μπορούν να αγοράσουν.

Λέει ότι ο χρυσός είναι μια μορφή ενδυνάμωσης για μια γυναίκα γιατί της δίνει τα μέσα να σώσει την οικογένειά της εάν παραστεί ανάγκη.

Σε μια σκληρή οικονομία όπως αυτή της Ινδίας, όπου οι κίνδυνοι είναι υψηλοί και δεν υπάρχει μεγάλο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας, αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά.