En Eksploda Barato, Ĉio Kiu Brilas Estas Oro

Tio estas ĉar, en hinda kulturo, oro havas tradician valoron kiu multe superas sian internan valoron. Dum la ekonomio de Barato pliiĝas kaj pli da homoj dividas la riĉaĵon, la soifo de la lando je oro ondadas tra la monda merkato.

Ne estas pli bona loko por vidi, kion signifas oro por Barato ol en la tonaj juvelejoj de Nov-Delhio. Ĉe Tribhovandas Bhimji Zaveri Delhio, P.N. Sharma montras vizitantojn tra tri etaĝoj de abundeco, kiuj igas "Breakfast at Tiffany's" aspekti kiel manĝeto.

"Ekskluzivaj kolĉenoj estas tie, kaj braceletoj," Sharma diras, svingante preter ekranoj kiuj ŝanceligus la imagon de maharaĝo. Vendistinoj en oraj sarioj etendas velurajn pletojn kun gemkrustitaj oraj kolĉenoj dum familioj amasiĝas ĉirkaŭ la vendotabloj.

Preskaŭ ĉio ĉi tiu oro estas desegnita por esti donata ĉe geedziĝoj. Tio estas ĉar donacoj de oro estas prezentitaj al la novedzino dum la procezo, de la tempo kiam ŝi iĝas engaĝita ĝis sia geedziĝnokto.

Ĝi estas antikva maniero doni protekton al la geedziĝo kaj al la familio kiu rezultos.

Nandkishore Zaveri, direktoro en la kompanio, diras, ke geedziĝo-oro estas speco de asekura politiko, "donita al la filino en la momento de la geedziĝo, tiel ke en la kazo de ajna malfacilaĵo en la familio post la geedziĝo, ĉi tio povas esti enkasigita kaj la problemo povas esti solvita.

"Tio temas pri oro en Barato." Kaj la familioj de la novedzino kaj la edziĝanto donas oron al la novedzino, do multaj gepatroj komencas aĉeti juvelojn, aŭ almenaŭ ŝpari por ĝi, kiam iliaj infanoj estas ankoraŭ sufiĉe junaj.

"Mi volas aĉeti oron por la geedziĝo de mia filo," diras Ashok Kumar Gulati, fiksante pezan oran ĉenon ĉirkaŭ la kolo de sia edzino. La kolĉeno kiun Mrs. Gulati provas estos donaco por ŝia bofilino en la tagoj kiuj kondukas al la ceremonio.

La juvelaĵoj estas prezitaj laŭ pezo, laŭ la merkata prezo en iu ajn tago, kaj kolĉeno kiel tiu, kiun ŝi provas, povas kuri al miloj da dolaroj.

Sed Gulati diras, eĉ ĉe tiuj altaj prezoj, li ne maltrankviliĝas, ke la familio iam perdos monon pro siaj oraĉetoj, precipe kiam ĝi estas komparata kun iu ajn alia investo.

"[Kompare kun] la aprezo de iu ajn alia investo, oro egaliĝos," li diras. "Do oro neniam estas perdo." Tial Barato estas la plej granda konsumanto de oro de la mondo, respondecante pri proksimume 20 procentoj de la monda postulo.

Surya Bhatia, ekonomikisto de la investa firmao Asset Managers en Nov-Delhio, diras, ke la postulo daŭre kreskos ĉar la ekonomia ekprospero de Hindio alportas pli da homoj en la mezan klason, kaj familioj pliigas sian aĉetpovon.

"De unu-enspeza familio al duobla-enspeza familio, la niveloj de enspezo altiĝis," li diras. "La edukado ankaŭ kondukis al ĉi tiu eksplodo de la enspezoj." Bhatia diras, ke multaj indianoj komencas rigardi investojn en oro en nova maniero. Anstataŭ teni ĝin kiel orajn juvelaĵojn, ili aĉetas interŝanĝo-komercajn fondusojn, kiuj estas investoj en oro, kiuj povas esti interŝanĝitaj kiel akcioj.

Sed estas multaj kialoj, kial hindaj familioj ne verŝajne rezignas siajn orajn juvelaĵojn. La hinda vorto por geedziĝaj juvelaĵoj estas "stridhan", kiu signifas "virina riĉaĵo." "Ĝi estas konsiderata kiel valoraĵo por virino, kio estas ŝia posedaĵo [kaj] restos ĉe ŝi dum ŝia vivo," diras Pavi Gupta, kiu vizitis la butikon kun sia fianĉo, Manpreet Singh Duggal, por rigardi kelkajn orajn pecojn, kiuj iliaj familioj povas aĉeti.

Ŝi diras, ke oro estas formo de povigo por virino ĉar ĝi donas al ŝi la rimedojn por savi ŝian familion se la bezono ekestas.

En malmola ekonomio kiel tiu de Barato, kie riskoj estas altaj kaj ne ekzistas multe da socia sekureca reto, tio povas signifi multon.