Hunts Death herleef geheue van fortuin wat verlore is op Silver Bet

Daar was inflasie. Dit was so hoog as 13 persent in die 1970's, soos 'n dief wat dreig om die familiefortuin te steel wat sy pa, H.L., in die olievelde van Oos-Texas verdien het.

Daar was Muammar Qaddafi en die Amerikaanse oliemanne wat met hom saamgewerk het. Toe Hunt en sy broers William Herbert en Lamar geweier het om Kaddafi die helfte van hul verdienste uit die Libiese olievelde te betaal, soos hul mededingers gehad het, het Kaddafi eenvoudig die Hunts 8 miljoen hektaar opgeraap.

Daar was die kommuniste, die liberale, die voorstanders van die welsynstaat. As inflasie hom nie van sy miljarde beroof het nie, sou die belastingman.

Die antwoord was silwer. Genoeg silwer om teen inflasie te verskans. Genoeg om ryk te bly ondanks Qaddafi en die Internal Revenue Service, het Tim Knight, skrywer van Panic, Prosperity and Progress: Five Centuries of History and the Markets (2014) gesê.

Silwer was vir hom nie 'n pomp-en-dump-skema nie, het Knight in 'n onderhoud gesê. Hunt het 'n paranoïese wêreldbeskouing gehad en dit het vir hom sin gemaak om silwer bymekaar te maak en daaraan vas te hou. Hy was 'n ware gelowige.

Hunt is in Okt. 21 op die ouderdom van 88 van kongestiewe hartversaking na 'n lang stryd met kanker en demensie, volgens The Dallas Morning News.

Toe hy in 1973 silwer saam met sy broers begin koop het, het dit $2 per ons gekos en 'n groot verbruiker was Eastman Kodak Co., wat dit gebruik het om film te maak.

Voordat die jagtogte verby was, sewe jaar later, het hulle meer as 200 miljoen onse opgegaar, die prys het verby $45 per ons gestyg en reguleerders het voorberei om maatreëls te tref om seker te maak dat niks soos wat Nelson Bunker Hunt gedoen het ooit weer sou gebeur nie.

The Hunts het die prys van silwer regoor die wêreld laat beweeg, het Thomas O. Gorman, 'n vennoot by Dorsey & Whitney LLP in Washington wat die Hunts suksesvol gedagvaar het vir markmanipulasie.

Die meeste handelaars koop en verkoop papier. Die werklike goed wat deur daardie vraestel verteenwoordig word, word aan iemand anders afgelewer. Hunt wou die silwer hê. Hy het drie 707-stralervliegtuie gehuur om die metaal na pakhuise in Switserland te vervoer en 'n dosyn skerpskietende cowboys gehuur om sekuriteit te verskaf, volgens Knight.

In die laat 1970's het die Hunts soveel silwer opgehoop dat hulle surrogate nodig gehad het om dit vir hulle te koop, het George Gero gesê, wat die metaal by die Commodity Exchange Inc. se oop uitroepput in New York vir die beleggingsbank Drexel Burnham Lambert verhandel het.

Die hoofkoper vir Nelson Bunker Hunt was Conti Commodities, en toe ons die Conti-makelaar na die put sien kom, koop almal silwer, wat die prys verhoog het, het Gero, nou vise-president, globale termynkontrakte, vir RBC Capital Markets in New York gesê. .

Deur die 1970's het die prys stadig, bestendig gestyg. Toe, in 1979, vinnig. Silwer het die jaar ongeveer $6 per ons begin en die jaar op meer as $32 afgesluit.

Almal het in die handel gekom. Oumas het die gesin se eetgerei verkoop. Diewe het met silwer juweliersware weggehardloop en dit afgesmelt.

Dit het so erg geraak dat Tiffany & Co., die New York-gebaseerde juwelier, het 'n advertensie in die New York Times gekoop wat gesê het: Ons dink dit is gewetenloos dat enigiemand etlike miljarde, ja miljarde, dollars se silwer opgaar en sodoende die prys so hoog opjaag dat ander moet kunsmatig hoë pryse betaal vir artikels gemaak van silwer van babalepels tot teestelle, asook fotografiese film en ander produkte.

Op Jan. 7, 1980, in reaksie op die Hunts-posisie, het Comex en die Chicago Board of Trade noodreëls opgelê wat hoër margevereistes insluit.

Hulle het die opgang verbreek deur die aankoop van silwer basies te verbied, sê Knight, wat by slopeofhope.com blog. Slegs likwidasiebevele sal aanvaar word. Dit is amper krimineel wat hulle gedoen het.

Die silwerprys het daardie maand 'n hoogtepunt van $49,45 per ons bereik. Teen 18 Maart was dit $16,60.

Hunt het na Frankryk en toe Saoedi-Arabië gereis met die idee om effekte te verkoop wat deur sy silwer voorraad gerugsteun word. Die tydskrif Time het destyds gesê die Hunts het probeer om silwer te verkoop sonder om silwer te verkoop.

Toe kom die marge-oproep.

Handelaars moes elke dag hul weddenskappe dek. As hulle nie kon nie, moes hulle begin verkoop. Dit was die ruilreëls.

Op 27 Maart 1980 - wat bekend gestaan ​​het as silwer Donderdag - het Comex Bache Group, die Hunts-makelaar, vir $134 miljoen gevra. Die drie Hunt-broers het $4,5 miljard se silwerbesit gehad, $3,5 miljard daarvan suiwer wins, het Knight gesê. Maar hulle het nie $134 miljoen gehad nie.

’n Administratiewe fout was die rede, volgens Jeffrey Christian, wat destyds ’n verslaggewer by Metals Week was. Die enigste persoon wat die fondsoordrag kon goedkeur om die marge-oproep te betaal, was Bunker Hunt, en hy was oorsee en onbereikbaar, het Christian gesê.

Bache het geen diskresie gehad om enigiets anders te doen as om die pos te likwideer nie, sê Christian, wie nou besturende vennoot is by CPM Group LLC, 'n New York-gebaseerde kommoditeitennavorsings- en konsultasiemaatskappy. Al wat Hunt moes doen, was om 'n telefoonoproep te maak.

Die prys van silwer het daardie dag gedaal tot $10,80 per ons vanaf $15,70.

Volgens Kurt Eichenwalds Serpent on the Rock (2005) het die Hunts olie- en gashuurkontrakte, vaste eiendom, steenkoolhuurkontrakte, oudhede, selfs 'n Mercedes en 'n Rolex opgestel en hulle almal verloor.

Twaalf U.S. banke, die Amerikaanse takke van vier buitelandse banke en vyf makelaarshuise het meer as $800 miljoen aan die Hunts-silwerkooponderneming voorsien – gelykstaande aan byna 10 persent van al die banklenings in die land in die vorige twee maande, het William Greider geskryf. in Secrets of the Temple (1987). Die kollateraal het ook silwer ingesluit, waarvan die prys gedaal het.

Om sake te vererger, het die Hunts termynkontrakte op 19 miljoen onse silwer gekoop met aflewering geskeduleer vir die volgende Maandag, 31 Maart, het Greider geskryf. Die verkoper het sy geld geëis. As hy dit nie kry nie, sal die silwerprys weer tuimel, wat die leners van die $800 miljoen daarmee afsleep, het Greider gesê.

'n Lening van $1,1 miljard van 'n groep banke, geseën deur Paul Volcker, voorsitter van die Federale Reserweraad, ondanks sy andersins ferm standpunt teen spekulatiewe lenings namate inflasie hoër gekruip het, het die bloeding gestop, het Greider gesê.

Vir ses dae laat in Maart 1980 het dit vir regeringsamptenare, Wall Street en die breë publiek gelyk of 'n wanbetaling deur 'n enkele gesin op sy verpligtinge in die dalende silwermark die VSA ernstig kan ontwrig. finansiële stelsel, het 'n 1982 U.S. Securities and Exchange Commission verslag.

Tydens die styging van sewe jaar in silwerpryse het 'n Peruaanse firma gewed dat die prys gaan daal. Dit het Bunker Hunt en Herbert Hunt gedagvaar omdat hulle die mark gemanipuleer het.

Die saak het uiteindelik in 1988 voor die hof gekom. Die verhoor het ses maande geduur, sê Gorman, die Peruaanse maatskappy se prokureur. Die Hunts het verloor.

Ek onthou dat hulle totaal verstom, totaal geskok was, het Gorman gesê.

Die vonnis van $180 miljoen teen hulle het die Hunts in bankrotskap gedryf. Al wat Bunker Hunt van sy miljarde oorgehad het, was 'n paar miljoen, 'n stal van resiesperde en 'n belastingrekening van $90 miljoen wat oor 'n tydperk van 15 jaar betaal moet word, het Knight gesê.

Bunker sal nooit met my praat nie, het Gorman gesê. Hy het gesê die laaste keer wat hy Hunt gesien het, was by 'n Dallas-restaurant. Nadat hulle middagete by aparte tafels geëet het, het hulle terselfdertyd by die hysbakke aangekom. Gorman het gesê dat hy die deur vasgehou het, maar Hunt het daarop aangedring dat Gorman eers inklim, en het toe geweier om saam met hom in te gaan en sy neus vir die prokureur gedruk toe die deure toe gegly het.

Die saak teen die Hunts was die belangrikste manipulasiesaak wat nog ooit verhoor is, Jeffrey C. Williams, 'n getuie wat namens die Hunts getuig het, het in sy kroniek van die saak, Manipulation on Trial (1995), geskryf.

Hulle het nooit probeer om die mark in die wiele te ry nie, het Christian gesê. Hulle het baie silwer gekoop. Hulle het op 'n groot manier belê, 'n slordige manier. Draai is nie 'n akkurate beskrywing nie.

In die nasleep het die Commodity Futures Trading Commission nuwe perke aangeneem op die posisies wat spekulante kan bymekaarmaak.

Hunt het ná sy vernedering ’n kwarteeu geleef. Hy is verbied om kommoditeite te verhandel. Sy vadermaatskappy, Hunt Oil Co., gebore in die Oos-Texas olievelde tydens die Groot Depressie, het oorleef. Sy broer Herbert het weer van voor af 'n miljardêr geword en in Noord-Dakota skalie-olie belê.

Reëlveranderings is aangebring in die nasleep van die Hunts-roete, en hulle is Hunts-nalatenskap, sê David Kovel, 'n prokureur by Kirby McInerney LLP in New York wat spesialiseer in kommoditeite.

Die CFTC het in 'n voorstel van November 2013 om die aantal kontrakte wat 'n enkele handelaar oor 'n verskeidenheid markte kan hou te beperk, die Hunts-silwerhandel aangehaal as 'n voorbeeld van waarom sulke perke nodig is.

Uitruilings word nou gesien as redelik veilige plekke sonder soveel sistemiese risiko as die oor-die-toonbank-mark, het Kovel in 'n e-pos gesê.