Το Hunts Death αναβιώνει τη μνήμη της τύχης που χάθηκε στο Silver Bet

Υπήρχε πληθωρισμός. Έτρεχε έως και 13 τοις εκατό τη δεκαετία του 1970, σαν ένας κλέφτης που απειλούσε να κλέψει την οικογενειακή περιουσία που κέρδισε ο πατέρας του, H.L., στα πετρελαιοπηγεία του Ανατολικού Τέξας.

Υπήρχε ο Μουαμάρ Καντάφι και οι Αμερικανοί πετρελαϊκοί που συνεργάστηκαν μαζί του. Όταν ο Χαντ και οι αδερφοί του Γουίλιαμ Χέρμπερτ και Λαμάρ είχαν αρνηθεί να πληρώσουν στον Καντάφι τα μισά κέρδη τους από τα κοιτάσματα πετρελαίου της Λιβύης, όπως έκαναν οι ανταγωνιστές τους, ο Καντάφι είχε απλώς αρπάξει στο Hunts 8 εκατομμύρια στρέμματα.

Υπήρχαν οι κομμουνιστές, οι φιλελεύθεροι, οι υποστηρικτές του κράτους πρόνοιας. Αν ο πληθωρισμός δεν του έκλεψε τα δισεκατομμύρια του, ο φορολογούμενος θα το έκανε.

Η απάντηση ήταν ασημένια. Αρκετό ασήμι για να αντισταθμιστεί ο πληθωρισμός. Αρκετά για να παραμείνουμε πλούσιοι παρά τον Καντάφι και την Υπηρεσία Εσωτερικών Εσόδων, είπε ο Tim Knight, συγγραφέας του Panic, Prosperity and Progress: Five Centuries of History and the Markets (2014).

Το ασήμι γι 'αυτόν δεν ήταν ένα σχέδιο αντλίας και απόρριψης, είπε ο Knight σε μια συνέντευξη. Ο Χαντ είχε μια παρανοϊκή κοσμοθεωρία και του ήταν λογικό να μαζέψει ασήμι και να το κρατήσει. Ήταν αληθινός πιστός.

Ο Χαντ πέθανε τον Οκτώβριο. 21 σε ηλικία 88 ετών από συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια μετά από μακρά μάχη με τον καρκίνο και την άνοια, σύμφωνα με το The Dallas Morning News.

Όταν άρχισε να αγοράζει ασήμι με τα αδέρφια του το 1973, κόστιζε 2 δολάρια η ουγγιά και μεγάλος καταναλωτής ήταν η Eastman Kodak Co., η οποία το χρησιμοποιούσε για να κάνει ταινίες.

Πριν τελειώσουν οι Hunts, επτά χρόνια αργότερα, είχαν αποθηκεύσει περισσότερα από 200 εκατομμύρια ουγγιές, η τιμή εκτοξεύτηκε στα 45 δολάρια η ουγγιά και οι ρυθμιστικές αρχές ετοιμάζονταν να λάβουν μέτρα για να βεβαιωθούν ότι δεν θα ξανασυμβεί ποτέ τίποτα σαν αυτό που είχε κάνει ο Nelson Bunker Hunt.

Οι Hunts μετακίνησαν την τιμή του αργύρου σε όλο τον κόσμο, είπε ο Thomas O. Gorman, συνεργάτης στο Dorsey & Whitney LLP στην Ουάσιγκτον που μήνυσε επιτυχώς τους Hunts για χειραγώγηση της αγοράς.

Οι περισσότεροι έμποροι αγοράζουν και πωλούν χαρτί. Το πραγματικό υλικό που αντιπροσωπεύεται από αυτό το χαρτί παραδίδεται σε κάποιον άλλο. Ο Χαντ ήθελε το ασήμι. Ναύλωσε τρία αεριωθούμενα αεροσκάφη 707 για να μεταφέρει το μέταλλο σε αποθήκες στην Ελβετία και προσέλαβε δώδεκα καουμπόηδες για να παρέχουν ασφάλεια, σύμφωνα με τον Knight.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι Hunts συσσώρευαν τόσο πολύ ασήμι που χρειάζονταν υποκατάστατα για να τους το αγοράσουν, είπε ο George Gero, ο οποίος αντάλλαξε το μέταλλο στο ανοιχτό λάκκο κατακραυγής του Commodity Exchange Inc.s στη Νέα Υόρκη για την επενδυτική τράπεζα Drexel Burnham Lambert.

Ο κύριος αγοραστής για το Nelson Bunker Hunt ήταν η Conti Commodities και όταν είδαμε τον μεσίτη Conti να έρχεται στο pit, παντρευτήκαμε όλοι αγόρασαν λίγο ασήμι, ανεβάζοντας την τιμή, είπε ο Gero, τώρα αντιπρόεδρος, παγκόσμιοι συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, για την RBC Capital Markets στη Νέα Υόρκη. .

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 η τιμή αυξήθηκε αργά, σταθερά. Μετά, το 1979, γρήγορα. Το ασήμι ξεκίνησε τη χρονιά γύρω στα 6 δολάρια η ουγγιά και έκλεισε το έτος σε περισσότερα από 32 δολάρια.

Όλοι μπήκαν στο εμπόριο. Οι γιαγιάδες πούλησαν τα οικογενειακά μαχαιροπίρουνα. Οι κλέφτες έφτιαχναν ασημένια κοσμήματα και τα έλιωναν.

Έγινε τόσο άσχημα που η Τίφανι & Η Co., ο κοσμηματοπώλης με έδρα τη Νέα Υόρκη, αγόρασε μια διαφήμιση στους New York Times που έλεγε: «Πιστεύουμε ότι είναι ασυνείδητο για οποιονδήποτε να συσσωρεύει ασήμι αξίας πολλών δισεκατομμυρίων, ναι δισεκατομμυρίων δολαρίων και έτσι να ανεβάζει την τιμή τόσο ψηλά που άλλοι πρέπει να πληρώσει τεχνητά υψηλές τιμές για προϊόντα από ασήμι από βρεφικά κουτάλια μέχρι σετ τσαγιού, καθώς και φωτογραφικό φιλμ και άλλα προϊόντα.

Τον Ιαν. 7, 1980, ως απάντηση στη θέση Hunts, η Comex και το Chicago Board of Trade επέβαλαν κανόνες έκτακτης ανάγκης που περιλάμβαναν υψηλότερες απαιτήσεις περιθωρίου.

Έσπασαν την άνοδο θέτοντας βασικά εκτός νόμου την αγορά αργύρου, είπε ο Knight, ο οποίος ασχολείται με το blog στο slopeofhope.com. Θα γίνονται δεκτές μόνο εντολές εκκαθάρισης. Είναι σχεδόν εγκληματικό αυτό που έκαναν.

Η τιμή του ασημιού έφτασε στο υψηλό των 49,45 δολαρίων ανά ουγγιά εκείνο τον μήνα. Μέχρι τις 18 Μαρτίου, ήταν 16,60 $.

Ο Χαντ ταξίδεψε στη Γαλλία και στη συνέχεια στη Σαουδική Αραβία με την ιδέα να πουλήσει ομόλογα με την υποστήριξη του ασημένιου θησαυρού του. Το περιοδικό Time είπε τότε ότι οι Hunts προσπαθούσαν να πουλήσουν ασήμι χωρίς να πουλήσουν ασήμι.

Μετά ήρθε η κλήση περιθωρίου.

Οι έμποροι έπρεπε να καλύπτουν τα στοιχήματά τους κάθε μέρα. Αν δεν μπορούσαν, έπρεπε να αρχίσουν να πουλάνε. Αυτοί ήταν οι κανόνες ανταλλαγής.

Στις 27 Μαρτίου 1980 - αυτό που έγινε γνωστό ως αργυρή Πέμπτη - η Comex ζήτησε από την Bache Group, τον μεσίτη Hunts, 134 εκατομμύρια δολάρια. Τα τρία αδέρφια Hunt είχαν 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε ασήμι, 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια από τα καθαρά κέρδη, είπε ο Knight. Αλλά δεν είχαν 134 εκατομμύρια δολάρια.

Ένα διοικητικό σφάλμα ήταν ο λόγος, σύμφωνα με τον Τζέφρι Κρίστιαν, ο οποίος ήταν ρεπόρτερ στο Metals Week εκείνη την εποχή. Το μόνο άτομο που μπορούσε να εξουσιοδοτήσει τη μεταφορά κεφαλαίων για να πληρώσει το περιθώριο κλήσης ήταν το Bunker Hunt, και ήταν στο εξωτερικό και απρόσιτος, είπε ο Christian.

Ο Bache δεν είχε καμία διακριτική ευχέρεια να κάνει οτιδήποτε άλλο παρά να ρευστοποιήσει τη θέση, είπε ο Christian, ο οποίος τώρα είναι διευθύνων εταίρος στην CPM Group LLC, μια εταιρεία έρευνας και συμβούλων εμπορευμάτων με έδρα τη Νέα Υόρκη. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ο Χαντ ήταν να κάνει ένα τηλεφώνημα.

Η τιμή του αργύρου έπεσε εκείνη την ημέρα στα 10,80 δολάρια η ουγγιά από 15,70 δολάρια.

Οι Hunts είχαν συνάψει μισθώσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, ακίνητα, μισθώσεις άνθρακα, αντίκες, ακόμη και μια Mercedes και ένα Rolex, και τα έχασαν όλα, σύμφωνα με τον Kurt Eichenwalds Serpent on the Rock (2005).

Δώδεκα Η.Π.Α. τράπεζες, τα αμερικανικά υποκαταστήματα τεσσάρων ξένων τραπεζών και πέντε χρηματιστηριακών οίκων είχαν παράσχει στην επιχείρηση αγοράς αργύρου Hunts περισσότερα από 800 εκατομμύρια δολάρια -- που ισοδυναμεί με σχεδόν το 10 τοις εκατό του συνόλου των τραπεζικών δανείων στη χώρα τους προηγούμενους δύο μήνες, έγραψε ο William Greider. στο Secrets of the Temple (1987). Η εξασφάλιση περιελάμβανε και ασήμι, η τιμή του οποίου βυθιζόταν.

Κάνοντας τα πράγματα χειρότερα, οι Hunts είχαν αγοράσει συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης σε 19 εκατομμύρια ουγγιές ασημιού με προγραμματισμένη παράδοση για την επόμενη Δευτέρα, 31 Μαρτίου, έγραψε ο Greider. Ο πωλητής απαιτούσε τα χρήματά του. Αν δεν το έπαιρνε, η τιμή του ασημιού θα κατρακυλούσε ξανά, παρασύροντας τους δανειστές των 800 εκατομμυρίων δολαρίων μαζί του, είπε ο Γκρέιντερ.

Ένα δάνειο 1,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων από μια ομάδα τραπεζών, που ευλογήθηκε από τον Πρόεδρο της Federal Reserve, Paul Volcker, παρά την κατά τα άλλα σταθερή του στάση ενάντια στον κερδοσκοπικό δανεισμό καθώς ο πληθωρισμός ανέβαινε, σταμάτησε την αιμορραγία, είπε ο Greider.

Για έξι ημέρες αργά τον Μάρτιο του 1980, φαινόταν στους κυβερνητικούς αξιωματούχους, στη Wall Street και στο ευρύτερο κοινό ότι μια αθέτηση υποχρεώσεων μιας οικογένειας στην κατακόρυφη αγορά ασημιού θα μπορούσε να διαταράξει σοβαρά τις Η.Π.Α. χρηματοπιστωτικό σύστημα, είπε το 1982 οι Η.Π.Α. Έκθεση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.

Κατά τη διάρκεια της επταετούς αύξησης των τιμών του αργύρου, μια περουβιανή εταιρεία είχε στοιχηματίσει ότι η τιμή θα έπεφτε. Μήνυσε την Bunker Hunt και τον Herbert Hunt για χειραγώγηση της αγοράς.

Η υπόθεση έφτασε τελικά στο δικαστήριο το 1988. Η δίκη κράτησε έξι μήνες, είπε ο Gorman, ο δικηγόρος της περουβιανής εταιρείας. Οι Hunts έχασαν.

Τους θυμάμαι να ήταν εντελώς έκπληκτοι, εντελώς σοκαρισμένοι, είπε ο Γκόρμαν.

Η απόφαση των 180 εκατομμυρίων δολαρίων εναντίον τους ώθησε τους Hunts σε χρεοκοπία. Το μόνο που είχε απομείνει από το Bunker Hunt από τα δισεκατομμύρια του ήταν μερικά εκατομμύρια, ένας στάβλος με άλογα κούρσας και ένας φορολογικός λογαριασμός 90 εκατομμυρίων δολαρίων που έπρεπε να πληρωθεί σε μια περίοδο 15 ετών, είπε ο Knight.

Ο Μπάνκερ δεν θα μου μιλούσε ποτέ, είπε ο Γκόρμαν. Είπε ότι η τελευταία φορά που είδε τον Hunt ήταν σε ένα εστιατόριο του Ντάλας. Αφού έφαγαν μεσημεριανό σε ξεχωριστά τραπέζια, έφτασαν ταυτόχρονα στα ασανσέρ. Ο Γκόρμαν είπε ότι κράτησε την πόρτα, αλλά ο Χαντ επέμενε να μπει πρώτα ο Γκόρμαν και μετά αρνήθηκε να μπει μαζί του και χτύπησε τη μύτη του στον δικηγόρο καθώς οι πόρτες έκλεισαν.

Η υπόθεση εναντίον των Hunts ήταν η πιο σημαντική υπόθεση χειραγώγησης που δικάστηκε ποτέ, ο Jeffrey C. Ο Williams, ένας μάρτυρας που κατέθεσε για λογαριασμό των Hunts, έγραψε στο χρονικό του για την υπόθεση, Manipulation on Trial (1995).

Ποτέ δεν προσπάθησαν να στριμώξουν την αγορά, είπε ο Κρίστιαν. Αγόρασαν πολύ ασήμι. Επένδυσαν, σε μεγάλο βαθμό, ατημέλητα. Το Cornering δεν είναι ακριβής περιγραφή.

Στη συνέχεια, η Επιτροπή Διαπραγμάτευσης Συμβάσεων Μελλοντικής Εκπλήρωσης Εμπορευμάτων ενέκρινε νέα όρια στις θέσεις που θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν οι κερδοσκόποι.

Ο Χαντ έζησε για ένα τέταρτο του αιώνα μετά την ταπείνωσή του. Του απαγορεύτηκε να εμπορεύεται εμπορεύματα. Η εταιρεία των πατέρων του, Hunt Oil Co., που γεννήθηκε στα κοιτάσματα πετρελαίου του Ανατολικού Τέξας κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, επέζησε. Ο αδελφός του Χέρμπερτ έγινε ξανά δισεκατομμυριούχος, επενδύοντας στο σχιστολιθικό πετρέλαιο της Βόρειας Ντακότα.

Οι αλλαγές στους κανόνες έγιναν στον απόηχο της καταστροφής των Hunts και αποτελούν κληρονομιά των Hunts, δήλωσε ο David Kovel, δικηγόρος της Kirby McInerney LLP με έδρα τη Νέα Υόρκη, που ειδικεύεται στα εμπορεύματα.

Η CFTC, σε μια πρόταση του Νοεμβρίου 2013 για τον περιορισμό του αριθμού των συμβολαίων που μπορεί να έχει ένας μεμονωμένος έμπορος σε διάφορες αγορές, ανέφερε τη διαπραγμάτευση ασημιού Hunts ως παράδειγμα γιατί είναι απαραίτητα τέτοια όρια.

Τα χρηματιστήρια θεωρούνται πλέον ως αρκετά ασφαλή μέρη χωρίς τόσο συστημικό κίνδυνο όσο η εξωχρηματιστηριακή αγορά, δήλωσε ο Kovel σε ένα e-mail.