Polowanie na śmierć przywraca pamięć o fortunie utraconej na Silver Bet

Była inflacja. W latach 70. sięgał 13 procent, niczym złodziej grożący kradzieżą rodzinnej fortuny zarobionej przez jego ojca, H.L., na polach naftowych we wschodnim Teksasie.

Był Muammar Kaddafi i amerykańscy nafciarze, którzy z nim współpracowali. Kiedy Hunt i jego bracia William Herbert i Lamar odmówili płacenia Kaddafiemu połowy swoich zarobków z libijskich pól naftowych, tak jak zrobili to ich konkurenci, Kaddafi po prostu zabrał Huntom 8 milionów akrów.

Byli komuniści, liberałowie, zwolennicy państwa opiekuńczego. Jeśli inflacja nie okradnie go z miliardów, zrobi to fiskus.

Odpowiedź była srebrna. Wystarczająca ilość srebra, aby zabezpieczyć się przed inflacją. Wystarczająco dużo, aby pozostać bogatym pomimo Kaddafiego i Urzędu Skarbowego, stwierdził Tim Knight, autor książki Panika, dobrobyt i postęp: pięć wieków historii i rynków (2014).

Knight powiedział w wywiadzie, że srebro nie było dla niego rozwiązaniem typu „wypompuj i wyrzuć”. Hunt miał paranoiczny pogląd na świat i gromadzenie srebra i trzymanie się go miało sens. Był prawdziwym wierzącym.

Hunt zmarł w październiku. Jak podaje The Dallas Morning News, w wieku 88 lat cierpi na zastoinową niewydolność serca po długiej walce z rakiem i demencją.

Kiedy w 1973 roku wraz z braćmi zaczął kupować srebro, jego cena wynosiła 2 dolary za uncję, a dużym konsumentem była firma Eastman Kodak Co., która wykorzystywała je do produkcji filmów.

Zanim Hunts dobiegły końca, siedem lat później, zgromadzono ponad 200 milionów uncji, cena gwałtownie przekroczyła 45 dolarów za uncję, a organy regulacyjne przygotowywały się do podjęcia środków, aby mieć pewność, że nic podobnego do tego, co zrobił Nelson Bunker Hunt, nigdy się nie powtórzy.

Huntowie podnieśli cenę srebra na całym świecie, powiedział Thomas O. Gorman, wspólnik w Dorsey & Whitney LLP w Waszyngtonie, która skutecznie pozwała firmę Hunts za manipulację na rynku.

Większość handlowców kupuje i sprzedaje papier. Rzeczywiste treści reprezentowane przez tę gazetę są dostarczane komuś innemu. Hunt chciał srebra. Według Knighta wynajął trzy samoloty odrzutowe 707, aby przewozić metal do magazynów w Szwajcarii, a do ochrony zatrudnił kilkunastu strzelców wyborowych.

Pod koniec lat siedemdziesiątych Huntowie gromadzili tak dużo srebra, że ​​potrzebowali surogatów, aby je dla nich kupić, powiedział George Gero, który handlował metalem na otwartej giełdzie Commodity Exchange Inc. w Nowym Jorku na rzecz banku inwestycyjnego Drexel Burnham Lambert.

Głównym nabywcą Nelson Bunker Hunt była firma Conti Commodities i kiedy zobaczyliśmy, jak broker Conti zjeżdża na dół, wszyscy kupiliśmy trochę srebra, podnosząc cenę, powiedział Gero, obecnie wiceprezes ds. globalnych kontraktów terminowych w RBC Capital Markets w Nowym Jorku .

W latach 70. cena rosła powoli i równomiernie. Potem, w 1979 r., szybko. Srebro rozpoczęło rok w okolicach 6 dolarów za uncję, a zakończyło na poziomie ponad 32 dolarów.

Wszyscy zaangażowali się w handel. Babcie sprzedawały rodzinne sztućce. Złodzieje ukradli srebrną biżuterię i ją przetopili.

Zrobiło się tak źle, że Tiffany & Co., jubiler z Nowego Jorku, kupił reklamę w New York Times, która głosiła: Uważamy, że jest nierozsądne, aby ktokolwiek gromadził srebro warte kilka miliardów, tak miliardy dolarów, i w ten sposób podnosił cenę tak wysoko, że inni muszą płacić sztucznie zawyżone ceny za artykuły wykonane ze srebra, od łyżeczek dla niemowląt po serwisy do herbaty, a także klisze fotograficzne i inne produkty.

styczeń 7 września 1980 r. w odpowiedzi na stanowisko Huntsa Comex i Chicago Board of Trade nałożyły nadzwyczajne zasady, które obejmowały wymogi dotyczące wyższej marży.

Przerwali wspinaczkę, zasadniczo zakazując kupowania srebra, powiedział Knight, który bloguje na stronie stoofhope.com. Przyjmowane będą jedynie nakazy likwidacji. To niemal zbrodnicze to, co zrobili.

W tym miesiącu cena srebra osiągnęła najwyższy poziom 49,45 dolarów za uncję. Do 18 marca było to 16,60 dolara.

Hunt udał się do Francji, a następnie do Arabii Saudyjskiej z pomysłem sprzedaży obligacji zabezpieczonych swoim srebrnym skarbem. Magazyn Time podał wówczas, że Huntowie próbowali sprzedawać srebro, nie sprzedając srebra.

Potem przyszło wezwanie do uzupełnienia depozytu.

Traderzy musieli codziennie pokrywać swoje zakłady. Jeśli nie mogli, musieli zacząć sprzedawać. Takie były zasady wymiany.

27 marca 1980 r. – w tzw. srebrnym czwartku – Comex poprosił Bache Group, brokera Hunts, o 134 miliony dolarów. Knight powiedział, że trzej bracia Hunt posiadali 4,5 miliarda dolarów w srebrze, z czego 3,5 miliarda dolarów stanowił czysty zysk. Ale nie mieli 134 milionów dolarów.

Według Jeffreya Christiana, który był wówczas reporterem Metals Week, przyczyną była usterka administracyjna. Jedyną osobą, która mogła zatwierdzić transfer środków w celu uiszczenia wezwania do uzupełnienia depozytu, był Bunker Hunt, a on przebywał za granicą i był nieosiągalny – powiedział Christian.

Bache nie mógł zrobić nic innego, jak tylko zlikwidować stanowisko, powiedział Christian, który jest obecnie partnerem zarządzającym w CPM Group LLC, nowojorskiej firmie zajmującej się badaniami i konsultingiem w zakresie towarów. Hunt musiał tylko zadzwonić.

Cena srebra spadła tego dnia do 10,80 dolarów za uncję z 15,70 dolarów.

Według Kurta Eichenwalda „Serpent on the Rock” (2005) Huntowie wydzierżawili ropę i gaz, nieruchomości, dzierżawę węgla, antyki, a nawet mercedesa i Rolexa i stracili je wszystkie.

Dwanaście USA banków, amerykańskie oddziały czterech zagranicznych banków i pięciu domów maklerskich zapewniły spółce Hunts zajmującej się skupem srebra ponad 800 milionów dolarów, co stanowi prawie 10 procent wszystkich kredytów bankowych w kraju w ciągu poprzednich dwóch miesięcy, napisał William Greider w Sekretach świątyni (1987). Zabezpieczeniem było także srebro, którego cena spadała.

Co gorsza, Huntowie kupili kontrakty futures na 19 milionów uncji srebra z dostawą zaplanowaną na następny poniedziałek, 31 marca, napisał Greider. Sprzedawca domagał się pieniędzy. Jeśli tego nie zrobi, cena srebra ponownie spadnie, ciągnąc w dół pożyczkodawców 800 milionów dolarów, powiedział Greider.

Greider powiedział, że pożyczka o wartości 1,1 miliarda dolarów od grupy banków, pobłogosławiona przez prezesa Rezerwy Federalnej Paula Volckera pomimo jego zdecydowanego stanowiska wobec kredytów spekulacyjnych w obliczu rosnącej inflacji, zatrzymała krwawienie.

Przez sześć dni pod koniec marca 1980 roku urzędnikom rządowym, Wall Street i ogółowi społeczeństwa wydawało się, że niewywiązanie się przez jedną rodzinę ze swoich zobowiązań na gwałtownie spadającym rynku srebra może poważnie zakłócić funkcjonowanie Stanów Zjednoczonych. systemu finansowego, stwierdził amerykański ekspert z 1982 r. Raport Komisji Papierów Wartościowych i Giełd.

Podczas siedmioletniego wzrostu cen srebra pewna peruwiańska firma założyła się, że cena spadnie. Pozwała Bunker Hunt i Herberta Hunta za manipulowanie rynkiem.

Sprawa trafiła ostatecznie do sądu w 1988 roku. Proces trwał sześć miesięcy, powiedział Gorman, prawnik peruwiańskiej firmy. Huntowie przegrali.

Pamiętam, że byli całkowicie oszołomieni, całkowicie zszokowani, powiedział Gorman.

Wyrok na kwotę 180 milionów dolarów doprowadził Huntów do bankructwa. Knight powiedział, że z miliardów, które Bunker Hunt pozostawił, pozostało kilka milionów, stajnia koni wyścigowych i 90 milionów dolarów podatku do zapłaty w ciągu 15 lat.

Bunker nigdy by ze mną nie rozmawiał, powiedział Gorman. Powiedział, że ostatni raz widział Hunta w restauracji w Dallas. Kiedy zjedli lunch przy oddzielnych stolikach, w tym samym czasie dotarli do wind. Gorman powiedział, że przytrzymuje drzwi, ale Hunt nalegał, aby Gorman wszedł pierwszy, po czym odmówił wejścia z nim i pogroził prawnikowi palcem, gdy drzwi się zamknęły.

Sprawa przeciwko Huntom była najważniejszą sprawą manipulacyjną, jaką kiedykolwiek rozpatrywano, Jeffrey C. Williams, świadek, który zeznawał w imieniu Huntów, napisał w swojej kronice sprawy Manipulacja podczas procesu (1995).

Christian powiedział, że nigdy nie próbowali opanować rynku. Kupili dużo srebra. Zainwestowali na dużą skalę i niechlujnie. Pokonywanie zakrętów nie jest dokładnym opisem.

W następstwie tego Komisja ds. Handlu Kontraktami Terminowymi na Towary przyjęła nowe limity pozycji, jakie mogą gromadzić spekulanci.

Po upokorzeniu Hunt żył ćwierć wieku. Zakazano mu handlu towarami. Firma jego ojca, Hunt Oil Co., która powstała na polach naftowych we wschodnim Teksasie podczas Wielkiego Kryzysu, przetrwała. Jego brat Herbert ponownie stał się miliarderem, inwestując w ropę łupkową w Północnej Dakocie.

Zmiany w przepisach wprowadzono po porażce Huntów i stanowią one dziedzictwo Huntów, powiedział David Kovel, prawnik w nowojorskiej firmie Kirby McInerney LLP specjalizującej się w towarach.

W propozycji z listopada 2013 r. dotyczącej ograniczenia liczby kontraktów, jaką pojedynczy przedsiębiorca może zawierać na różnych rynkach, CFTC jako przykład uzasadnienia konieczności stosowania takich ograniczeń podała handel srebrem w Hunts.

Giełdy są obecnie postrzegane jako dość bezpieczne miejsca, bez tak dużego ryzyka systemowego jak rynek pozagiełdowy, Kovel stwierdził w e-mailu.