Hunts Death Revives Memory of Fortune Lost sur Silver Bet

Estis inflacio. Ĝi kuris ĝis 13 procentoj en la 1970-aj jaroj, kiel ŝtelisto minacanta ŝteli la familian riĉaĵon gajnitan de lia patro, H.L., en la naftejoj de Orienta Teksaso.

Estis Muammar Kadafi kaj la usonaj naftoviroj kiuj kunlaboris kun li. Kiam Hunt kaj liaj fratoj William Herbert kaj Lamar rifuzis pagi al Kadafi duonon de siaj gajnoj de la libiaj naftejoj, kiel iliaj konkurantoj havis, Kadafi simple kaptis al la Ĉasoj 8 milionojn da akreoj.

Estis la komunistoj, la liberaluloj, la proponantoj de la sociala ŝtato. Se inflacio ne ŝtelis al li liajn miliardojn, la impostulo farus.

La respondo estis arĝento. Sufiĉe arĝento por protekti kontraŭ inflacio. Sufiĉe por resti riĉa malgraŭ Kadafi kaj la Interna Enspeza Servo, diris Tim Knight, aŭtoro de Paniko, Prospero kaj Progreso: Kvin Jarcentoj de Historio kaj la Merkatoj (2014).

Arĝento por li ne estis pump-kaj-dumpskemo, Knight diris en intervjuo. Hunt havis paranojan mondkoncepton kaj havis sencon por li amasigi arĝenton kaj pendi al ĝi. Li estis vera kredanto.

Hunt mortis oktobron. 21 en la aĝo de 88 de obstrukca korinsuficienco post longa batalo kun kancero kaj demenco, laŭ The Dallas Morning News.

Kiam li komencis aĉeti arĝenton kun siaj fratoj en 1973, ĝi kostis 2 USD per unco kaj granda konsumanto estis Eastman Kodak Co., kiu uzis ĝin por fari filmon.

Antaŭ ol la Ĉasoj finiĝis, sep jarojn poste, ili stokis pli ol 200 milionojn da uncoj, la prezo ŝvebis preter $ 45 unco kaj regulistoj prepariĝis preni rimedojn por certigi, ke nenio simila al tio, kion faris Nelson Bunker Hunt, iam okazos denove.

La Ĉasoj movis la prezon de arĝento ĉirkaŭ la mondo, diris Thomas O. Gorman, partnero ĉe Dorsey & Whitney LLP en Vaŝingtono kiu sukcese jurpersekutis la Ĉasojn pro merkatmanipulado.

Plej multaj komercistoj aĉetas kaj vendas paperon. La reala materialo reprezentita de tiu papero estas liveritaj al iu alia. Hunt volis la arĝenton. Li luis tri 707 reagaviadilojn por transporti la metalon al stokejoj en Svislando kaj dungis dekduon da pafantaj vakeroj por disponigi sekurecon, laŭ Knight.

En la malfruaj 1970-aj jaroj, la Ĉasoj amasigis tiom da arĝento ke ili bezonis surogatojn por aĉeti ĝin por ili, diris George Gero, kiu interŝanĝis la metalon ĉe la malferma kriado-fosaĵo de la Commodity Exchange Inc. en Novjorko kontraŭ la investbanko Drexel Burnham Lambert.

La ĉefa aĉetanto por Nelson Bunker Hunt estis Conti Commodities, kaj kiam ni vidis la makleriston Conti veni al la kavo, ĉiuj edziĝis aĉeti iom da arĝento, altigante la prezon, diris Gero, nun vicprezidanto, tutmondaj estontecoj, por RBC Kapitalaj Merkatoj en Novjorko. .

Tra la 1970-aj jaroj la prezo altiĝis malrapide, konstante. Poste, en 1979, rapide. Arĝento komenciĝis la jaron ĉirkaŭ $6 unco kaj finiĝis la jaron je pli ol $32.

Ĉiuj eniris la komercon. Avinoj vendis la familian manĝilaron. Ŝtelistoj faris for kun arĝentaj juvelaĵoj kaj fandi ĝin.

Fariĝis tiel malbone ke Tiffany & Co., la juvelisto bazita en Novjorko, aĉetis reklamon en la New York Times, kiu diris: Ni opinias, ke estas nepraveble por iu ajn amasigi plurajn miliardojn, jes miliardojn da dolaroj da arĝento kaj tiel altigi la prezon tiel alten, ke aliaj. devas pagi artefarite altajn prezojn por artikoloj faritaj el arĝento de bebaj kuleroj ĝis teujoj, same kiel fotografia filmo kaj aliaj produktoj.

Je Jan. 7, 1980, en respondo al la Hunts-pozicio, Comex kaj la Ĉikaga Estraro de Komerco trudis akutregulojn kiuj inkludis pli altajn marĝenpostulojn.

Ili rompis la supreniron esence malpermesante la aĉeton de arĝento, diris Knight, kiu blogas ĉe slopeofhope.com. Nur likvidaj ordonoj estus akceptitaj. Estas preskaŭ krima tio, kion ili faris.

La arĝenta prezo trafis maksimumon de $49.45 per unco tiun monaton. Antaŭ la 18-a de marto, ĝi estis 16,60 USD.

Hunt vojaĝis al Francio kaj tiam Saud-Arabio kun la ideo de vendado de obligacioj subtenitaj de lia arĝenta kaŝtrezoro. Time-revuo diris tiutempe ke la Ĉasoj provis vendi arĝenton sen vendado de arĝento.

Poste venis la marĝenvoko.

Komercistoj devis kovri siajn vetojn ĉiutage. Se ili ne povis, ili devis komenci vendi. Tiuj estis la interŝanĝaj reguloj.

La 27-an de marto 1980 -- kio estis konata kiel arĝenta ĵaŭdo -- Comex petis al Bache Group, la Hunts-makleristo, 134 milionojn USD. La tri Hunt-fratoj havis $ 4.5 miliardojn en arĝentaj posedaĵoj, $ 3.5 miliardojn da ĝi pura profito, Knight diris. Sed ili ne havis $134 milionojn.

Administra problemo estis la kialo, laŭ Jeffrey Christian, kiu estis raportisto ĉe Metals Week tiutempe. La sola persono, kiu povis rajtigi la transdonon de mono por pagi la marĝenan vokon, estis Bunker Hunt, kaj li estis eksterlande kaj neatingebla, Christian diris.

Bache havis neniun diskretecon fari ion ajn krom likvidi la pozicion, diris Christian, kiu nun estas administra partnero ĉe CPM Group LLC, Novjorka esploro kaj konsulta kompanio. Ĉio Hunt devis fari estis telefoni.

La prezo de arĝento falis tiun tagon al $10.80 per unco de $15.70.

La Ĉasoj konstruis nafto- kaj gasluojn, lokposedaĵon, karbluojn, antikvaĵojn, eĉ Mercedes kaj Rolex, kaj perdis ilin ĉiujn, laŭ Kurt Eichenwalds Serpent on the Rock (2005).

Dek du U.S. bankoj, la usonaj filioj de kvar eksterlandaj bankoj kaj kvin kurtaĝdomoj provizis la Hunts-arĝentaĉetentreprenon per pli ol $ 800 milionoj -- ekvivalenta al preskaŭ 10 procentoj de ĉiuj bankpruntoj en la lando en la antaŭaj du monatoj, William Greider skribis. en Sekretoj de la Templo (1987). La garantio ankaŭ inkludis arĝenton, kies prezo estis plonĝanta.

Plimalbonigante la aferojn, la Hunts aĉetis futurajn kontraktojn sur 19 milionoj da uncoj da arĝento kun livero planita por la venonta lundo, la 31-an de marto, skribis Greider. La vendisto postulis sian monon. Se li ne ricevus ĝin, la arĝenta prezo plufalos denove, trenante la pruntedonantojn de la $ 800 milionoj malsupren kun ĝi, Greider diris.

Prunto de 1,1 miliardoj da dolaroj de grupo da bankoj, benita de la Prezidanto de la Federacia Rezervo Paul Volcker malgraŭ lia alie firma pozicio kontraŭ spekula prunto, ĉar inflacio pliiĝis, haltigis la sangadon, diris Greider.

Dum ses tagoj malfrue en marto 1980 ŝajnis al registaroficistoj, Wall Street kaj publiko ĝenerale ke nepagivo de ununura familio je siaj devontigoj en la malkreskanta arĝenta merkato eble grave interrompos Usonon. financa sistemo, diris 1982 U.S. Raporto de la Komisiono pri Valorpaperoj.

Dum la sepjara pliiĝo de arĝentaj prezoj, perua firmao vetis, ke la prezo falos. Ĝi jurpersekutis Bunker Hunt kaj Herbert Hunt pro manipulado de la merkato.

La kazo finfine venis al tribunalo en 1988. La proceso daŭris ses monatojn, diris Gorman, la advokato de la perua kompanio. La Ĉasoj perdis.

Mi memoras, ke ili estis tute miregigitaj, plene ŝokitaj, diris Gorman.

La 180 milionoj USD juĝo kontraŭ ili puŝis la Ĉasojn en bankroton. Ĉiuj Bunker Hunt foriris de siaj miliardoj estis kelkaj milionoj, stalo de kurĉevaloj kaj 90 milionoj USD imposta fakturo por esti pagita dum 15-jara periodo, Knight diris.

Bunker neniam parolus kun mi, diris Gorman. Li diris, ke la lastan fojon li vidis Hunt estis en Dallas-restoracio. Post kiam ili tagmanĝis ĉe apartaj tabloj, ili alvenis al la liftoj samtempe. Gorman diris ke li tenis la pordon, sed Hunt insistis ke Gorman eniru unue, tiam malkreskis eniri kun li kaj finfingropremis sian nazon al la advokato kiam la pordoj glitis fermiĝi.

La kazo kontraŭ la Ĉasoj estis la plej grava manipuladkazo iam provita, Jeffrey C. Williams, atestanto kiu atestis nome de la Ĉasoj, skribis en sia kroniko de la kazo, Manipulation on Trial (1995).

Ili neniam provis kapti la merkaton, Christian diris. Ili aĉetis multe da arĝento. Ili investis, en granda maniero, malzorgeman manieron. Angulado ne estas preciza priskribo.

En la sekvo, la Komerco-Estonteco-Komisiono adoptis novajn limojn por la pozicioj kiujn spekulistoj povis amasigi.

Hunt vivis kvaronjarcento post sia humiligo. Li estis malpermesita komerci varojn. Lia patrofirmao, Hunt Oil Co., naskita en la Orientteksasaj naftejoj dum la Granda Depresio, pluvivis. Lia frato Herbert iĝis miliardulo denove, investante en Norda Dakota ardezargiloleo.

Regulŝanĝoj estis faritaj post la fiasko de Hunts, kaj ili estas Hunts-heredaĵo, diris David Kovel, advokato ĉe Kirby McInerney LLP, specialigita pri varoj, bazita en Novjorko.

La CFTC, en propono de novembro 2013 limigi la nombron da kontraktoj kiujn ununura komercisto povas teni trans diversaj merkatoj, citis la Hunts-arĝentan komercon ekzemplocele por kial tiaj limoj estas necesaj.

Interŝanĝoj nun estas rigardataj kiel sufiĉe sekuraj lokoj sen tiom da ĉiea risko kiel la vendotabla merkato, Kovel diris en retpoŝto.