Tiny Rhode Island erg groot in kostuumjuwelen: maar import maakt een opmars

Rhode Island produceert 80% van de kostuumjuwelen – of mode-sieraden, zoals de industrie goedkope tot middelgeprijsde versieringen noemt – gemaakt in Amerika. Geconcentreerd in Providence en haar voorsteden zijn 900 juweliersbedrijven met 24.400 werknemers in dienst en een jaarlijkse loonsom van $350 miljoen.

Tot de producten die door de fabrieken van Providence worden geproduceerd behoren oorbellen, armbanden, halskettingen, spelden, hangers, ringen, kettingen, manchetknopen en dasspelden.

"Sieraden zijn de grootste productiesector in Rhode Island", zegt Bill Parsons, adjunct-directeur van het ministerie van Economische Ontwikkeling van de staat. "We verzenden 1 miljoen pond aan kostuumjuwelen per week buiten de staat. Het is een industrie van $1,5 miljard voor Rhode Island." Rhode Island is al bijna twee eeuwen het hart en de ziel van kostuumjuwelen. In 1794 ontwikkelde Nehemlah Dodge – beschouwd als de vader van de industrie – een revolutionair proces van het bekleden van onedel metaal met goud in zijn kleine winkel in Providence.

Rond de fabriek van Dodge ontstonden al snel een aantal andere bedrijven, waarbij gebruik werd gemaakt van de technieken waarmee hij pionierde. Tegenwoordig heeft de concentratie van sieradenproducenten zich uitgebreid naar de steden in Massachusetts die grenzen aan Rhode Island, maar ze bevinden zich bijna allemaal binnen 30 minuten rijden van Providence.

De meeste sieradenfabrikanten in Rhode Island zijn nog steeds kleine familiebedrijven met 25 tot 100 werknemers. Maar er zijn ook veel grote, bekende bedrijven zoals Trifari, Monet, Jewel Co. van Amerika, Kienhofer & Moog, Anson, Bulova, Gorham, Swank en Speidel.

Kostuumjuwelen vertegenwoordigen 40% van alle sieraden gemaakt in Amerika. De overige 60% bestaat uit duurdere sieraden van edele metalen en stenen, voornamelijk geproduceerd in New York, New Jersey, Californië en Florida.

De jaren tachtig waren booming voor mode-sieraden. Maar de grootste begunstigden zijn niet de VS. "In een tijd waarin mode-sieraden als zoete broodjes worden verkocht, worden we verdrongen door buitenlandse import", klaagde Charles Rice, een woordvoerder van de 2.400 leden tellende Manufacturing Jewelers. & Silversmiths of America, met hoofdkantoor hier.

De import heeft de afgelopen acht jaar een serieuze opmars gemaakt. Sinds 1978 zijn ruim 8.000 werknemers in de juweliersbranche hun baan kwijtgeraakt en zijn 300 bedrijven failliet gegaan.

Volgens de MJSA hebben de V.S. De verkoop van alle soorten sieraden is de afgelopen vier jaar met 40% gestegen, waarbij de totale waarde (prijs van de fabrikant) is gestegen van 4,5 miljard naar 6,4 miljard dollar. De waarde van de import van sieraden steeg in dezelfde periode echter met 83%, van 1 miljard dollar naar 1,9 miljard dollar.

Amerikaanse Ring Co. en Excell Mfg. Co. zijn voorbeelden van twee familiebedrijven die met succes de uitdaging van buitenlandse import het hoofd hebben geboden.

Renato Calandrelli, 59, geboren in Napels, Italië, kwam naar dit land toen hij 18 was. Hij werkte tot 1 januari voor een minimumloon voor een gereedschapsbedrijf. Op 21 augustus 1973 besloot hij dat hij het op eigen kracht zou proberen te redden door American Ring Co. in Oost-Providence.

‘Dat eerste jaar was ik de enige werknemer van het bedrijf. Het bedrijf verdiende 24.000 dollar met de verkoop van 2.000 ringen', herinnert Calandrelli zich. Vorig jaar, zei hij, had American Ring 180 werknemers in dienst en had het een bruto-omzet van meer dan $11 miljoen.

‘De concurrentie uit het Oosten is hevig. Het is een voortdurende zorg', gaf Calandrelli toe.

Zijn bedrijf is een stijlzetter. Het produceert 80.000 ringen per week, waarvan de meeste voor $ 15 tot $ 20 te koop zijn. "Elke drie maanden introduceren we nieuwe stijlen", legde hij uit. "Dat is een manier om ze te verslaan (import). Ik geef tussen de 200.000 en 300.000 dollar per jaar uit aan nieuwe ideeën en het ontwikkelen van nieuwe modellen.

‘Buitenlandse producenten weten niet wat het Amerikaanse publiek wil. Ze moeten ons volgen. Wij stellen trends vast (die) zij kopiëren." Fred Kilguss, 75, voorzitter van de raad van bestuur van Excell Mfg. Co., een van de grootste sieradenketenbedrijven van het land, vertelde hoe zijn bedrijf een andere aanpak hanteerde om het verlies aan omzet door Italiaanse import tegen te gaan.

"De Italianen kwamen met een nieuwe modeketen die van de ene op de andere dag populair werd in de Verenigde Staten", aldus Kilguss. ‘Zo’n ketting maakten we niet. Onze omzet kelderde.

‘We hadden op de fles kunnen gaan, zoals verschillende ketenbedrijven in Providence deden, maar we zijn op de kar geklommen. De Italianen vervaardigen niet alleen kettingen, maar verkopen ook de machines om kettingen te maken. We hebben de Italiaanse machines gekocht." Maar ondanks dat succes, zegt Kilguss, "is het voor bedrijven hier bijna onmogelijk om te concurreren met de onderkant van de kostuumjuwelenindustrie. Artikelen die nu tussen de $ 1 en $ 5 verkopen, worden bijna volledig in Taiwan, Hong Kong en Korea gemaakt. Maar op duurdere producten zoals onze ketens, die tussen de $20 en $2.000 verkopen, kunnen we wel concurreren." Excell maakt de bruto-omzet niet bekend, maar Kilguss zei dat zijn bedrijf twee keer zoveel werknemers in dienst heeft als tien jaar geleden, en dat de omzet tien keer zo hoog is. wat ze waren in 1976.