دوران طلایی پس از جنگ کریستین دیور به رام می آید

اما برای زنانی که مشاغل دوران جنگ خود را به مردان باز می‌سپردند، چهره‌ای هم به چشم می‌خورد. این بدان معنا بود که با لباس‌های کارخانجاتشان برای بازگرداندن کت و شلوار قرن نوزدهمی و برخی لباس‌های بسیار دست‌وپاگیر به خانه‌شان بازگردند. لباس‌های New Look بسیاری از لباس‌کنندگان را می‌خواست. آنها سنگین بودند، حرکات و نفس را محدود می‌کردند و به یک یا دو دستیار نیاز داشتند.

به مناسبت هفتادمین سالگرد تأسیس خانه، نمایشگاهی با عنوان کریستین دیور در ROM در نوامبر افتتاح می شود. 25 و تا 18 مارس ادامه دارد. دوران طلایی این طراح نمادین را در بر می گیرد، دهه ای که از 1947 تا 1957 ادامه دارد. این نمایشگاه توسط Holt Renfrew حمایت می شود - فروشگاه بزرگ لوکس اولین باری بود که آثار این هنرمند فرانسوی را به کانادا آورد.

ردیابی این که چگونه آن شگفتی‌های دست ساز آتلیه‌های مد فرانسوی بر تجارت فراآتلانتیک و زندگی زنان در تورنتو تأثیر گذاشت، تمرکز بسیاری از متصدیان رام، دکتر Dr. بورسیه تحصیلی الکساندرا پالمر.

پالمر، کیوریتور ارشد، نورا ای. متصدی لباس مد Vaughan، بیش از 100 شی انتخاب کرده است، از جمله 38 لباس از مجموعه مد و منسوجات دائمی ROM که ظاهر روز، لباس شب و لباس مجلسی را برای مجالس باشکوه به نمایش می گذارد. همچنین اکسسوری‌های قرضی و نمونه‌هایی از گلدوزی‌های پیچیده استفاده شده توسط خانه دیور در آن دوره وجود دارد.

در فرآیند آماده‌سازی نمایشگاه، تیم موزه الگوهای فوق‌العاده پیچیده را مهندسی معکوس کرد، وزن و اندازه‌گیری کرد و کارآگاهی روی جزئیات قطعات واقعی انجام داد، به این ترتیب آنها پیوندهای خود را با مد تاریخی روشن کردند. بسیاری از این لباس‌ها توسط افراد اجتماعی تورنتو و مونترال اهدا شد که این لباس‌ها را اینجا در کانادا می‌پوشیدند.

آنها همچنین متوجه شدند که پوشیدن این قطعات در واقع چقدر دست و پا گیر هستند. پالمر می‌گوید این لباس‌ها از «مقدار خیره‌کننده‌ای از مواد استفاده می‌کردند». دیور برای ساخت دامن لباس مجلسی رسمی «ایزابل» 1948 که یکی از نکات برجسته نمایشگاه است، از دو دایره کامل مواد، حدوداً 13 متر پارچه، یا برای قرار دادن آن در پرسپکتیو، به اندازه کافی برای پوشاندن چند مبل استفاده کرد.

او می‌گوید که این زیاده‌روی خوشحال‌کننده در قلب New Look قرار داشت. یادداشت‌های نمایش، که در تضاد کاربرپسند آی‌پادسین‌ها با رسمی بودن قدیمی اقلامی که توصیف می‌کنند، به نقل قولی از خود دیور اشاره می‌کند که مربوط به سال 1956 است: «جنگ تمام شد... وزن مواد مجلل، مخمل های سنگین و پارچه های بروکات من چه اهمیتی داشت؟ وقتی قلب‌ها سبک بودند، پارچه‌ها نمی‌توانستند بدن را سنگین کنند.» دور سجاف آن تقریباً 14 متر بود: این یعنی دست‌های زیاد (یا به اصطلاح آتلیه‌ی کوتور ریزه‌های اصلی) و خیاطی زیاد. آتلیه با استاد دوزی کار می کرد. (کارهایی از سه خانه گلدوزی که دیور در دهه اول به کار گرفته بود - که دو تای آنها مدتهاست که از بین رفته اند - در این نمایشگاه نمایش داده می شود.) به علاوه کفش های سفارشی (برخی از موزه کفش باتا قرض گرفته شده اند)، لوازم جانبی، جواهرات و کلاه. پالمر می‌گوید: این نمایشگاه مهارت خارق‌العاده و تقریباً از دست رفته صنعت‌گرانی را که «روبان‌ها، مهره‌ها، پولک‌ها و گلدوزی‌های خارق‌العاده‌ای تولید می‌کردند که دیور با کمک الگوسازان، خیاط‌ها و خیاطان تخیلی خود در لباس‌های خود گنجانده بود، برجسته می‌کند.»

آتلیه دیور کابین یا خدمه دائمی مانکن‌ها (مدل‌های معروف) مخصوص به خود را داشت و هر لباس برای یک مانکن خاص مناسب بود و می‌پوشید. اتفاقاً بیشتر مانکن‌ها فقط با یک نام بودند، بنابراین آنها در واقع نمونه اولیه سوپرمدل‌های مدرن بودند. هر لباس در این نمایشگاه به مانکنی که آن را در نمایشگاه اصلی پوشیده بود برمی‌گرداند.

پالمر می‌گوید: «دیور ظاهری کامل و کل بسته را نشان داد. اما داستان این که این لباس ها چه شد متعلق به صاحبان آن است. قبل از اینکه "وینتیج" طراح به چنین بازاری داغ تبدیل شود، افراد اجتماعی ظروف خود را برای نگهداری و مطالعه مناسب به موزه ها اهدا می کردند. او می گوید: «پنجره آن در حال بسته شدن است.

کریستین دیور پس از جنگ، کت و شلواری قوی از آرشیو ROM است، و نمونه‌هایی در این نمایش شامل لباس کوکتل دیدنی فصل پاییز 1957 به نام "ونزوئلا" است که هدیه ای از طرف بشردوست تورنتو کارول رپ بود. و Estate of Molly Roebuck لباس دیور Elaine Roebuck 12 ساله را که یک شیرینی ارگاندی ابریشمی با گلدوزی های پنبه ای بود، به Bat Mitzvah او در تورنتو در بهار 1957 اهدا کرد. لباس دختر جوان، سبک دیور را با جزئیات بیشتر و متناسب با سن خود نشان می دهد.

سوال برای پالمر این است: "چرا دیور موفق بود؟" بله، او در زمان رونق اقتصادی، سرمایه‌گذاران زیادی داشت. او می‌گوید: «اما مردم همچنان مجبور به خرید بودند، و بازگشت به سبک‌های محدودتر پس از آزادی لباس پوشیدن در زمان جنگ، در ابتدا غیرمعمول به نظر می‌رسد. اما پس از آن، مد در مورد واکنش است. او می گوید: «دهه 50 باید اتفاق می افتاد تا دهه 60 اتفاق بیفتد.

او می‌گوید دیور «ایده‌ای بسیار قوی» داشت که با این که زنان چگونه می‌خواستند به نظر برسند، طنین‌انداز شد. این چیزی بیشتر از دامن بلند، کمر بسته و شانه های گرد است. پالمر لباسی متعلق به قرن نوزدهمی را در نمایشگاه گنجانده است تا روش‌هایی را که دیور احیا می‌کرد، از جمله بدنه‌های دوتایی و کرست را روشن کند. او می‌گوید: «اما در عین حال، آتلیه‌ی لباس آزمایشگاه تحقیق و توسعه او بود.» و شما می‌بینید که ایده‌هایی از مجموعه‌های قبلی در سال‌های بعد گسترش می‌یابند.

جواهرات برجسته ای که برای این نمایشگاه قرض گرفته شده است، از کلکسیونر مشهور تورنتو و فروشنده لباس جواهرات، کارول تاننبام، گرفته شده است. «این دوره خوش‌بینی، ثروت و رشد بود و جواهرات دیور در آن دوران عظمت واقعی داشتند. این در تعداد بسیار کم با آگاهی زیاد به جزئیات و ساخت ساخته شده است. قطعه ای که او امانت داده است، گردنبند نیلوفری است که از مروارید با برگ های شیشه ای ریخته شده ساخته شده است.

"این جواهرات فانتزی است و بسیار نادر است. این توسط طراح جواهرات دیور در آن زمان، راجر اسکماما، ساخته شد." تاننبام آن را سالها پیش در نمایشگاه هنری Armory در نیویورک پیدا کرد، "این فقط من را شگفت زده کرد. من هزینه زیادی برای آن پرداختم. باید مال من بود یقه بلند زیبایی دارد و مانند یک لباس دراز می کشد. هیچ چیز ترسو در مورد آن وجود ندارد.» او که آن را «یکی از قطعات بزرگی که در 35 سال گذشته در حرفه‌ام دیده‌ام» می‌گوید از بهار گذشته در یک بار میتسوا در نیویورک آن را نپوشیده است. او می‌گوید: «خانه‌های حراج با این دوره یک روز میدانی را سپری می‌کنند» و قیمت‌ها اکنون «ممنوع‌کننده» است.

مد یک هنر متحرک است که با بافت اجتماعی، حرکت و شخصیت پوشنده آمیخته می‌شود، بنابراین نمایش‌های استاتیک موزه همیشه چالشی برای متصدیان برای زنده‌کردن است. این یکی به دلیل بافت محلی‌اش جذاب است: لباس‌های فانتزی به نوعی نزدیک‌تر به نظر می‌رسند، زیرا آنها بخشی از گذشته ما نیز هستند. همکار سارا فی می‌گوید، علیرغم جذابیت جنسی طبیعی‌اش، خود بورسیه مد برای مدت طولانی به دلیل تعصبات سنتی از موضوعات دیگر عقب مانده است. ، متصدی با تمرکز بر منسوجات و مد نیمکره شرقی.

فی می گوید که مد و منسوجات اخیراً به حوزه های داغ مطالعه تبدیل شده اند. «در دهه‌های ۶۰، ۷۰ و ۸۰، منسوجات به دلیل تعصبات مردانه نادیده گرفته شدند. اما در دهه 90، انسان شناسان فمینیست شروع به ایجاد این ارتباط کردند که پارچه مرکزی برای هویت، زندگی اجتماعی و زندگی مذهبی است. مد دوباره به رادار بازگشت، و آن را به حدی بازگردانده است که ما به سختی می‌توانیم به آن ادامه دهیم.» ROM حدود 55000 مورد در مجموعه پارچه دائمی خود دارد، از قبل از میلاد تا امروز، در سراسر جهان و فرهنگ‌ها. فی می گوید، آرشیوهای تاریخی امروزه اهمیت بیشتری دارند، زیرا مد «فقط از شرق به غرب، از غرب به شرق نیست، بلکه تنها پدیده ای از بالا به پایین نیست. فرهنگ خیابانی در طول زمان و مکان اتفاق می‌افتد.» با افزایش علاقه عمومی به مد، نمایشگاه‌های مد نیز به چرخ‌گردان‌های قابل اعتمادی برای موزه‌های سراسر جهان تبدیل شده‌اند. Met Ball آنا وینتور به منحصر به فردترین دعوت در سرزمین مشهور تبدیل شده است. عکس غول پیکر تقویم مد را لنگر می اندازد و برای مؤسسه لباس در موزه متروپولیتن شهر نیویورک پول جمع می کند و یک نمایشگاه مد سالانه راه اندازی می کند. پاریس همچنین در حال حاضر میزبان جشن هفتادمین سالگرد دیور در موزه هنرهای تزئینی است. پالمر خود نویسنده کتابی برای ویکتوریا است & موزه آلبرت در لندن به نام دیور: نگاهی جدید، یک شرکت جدید 1947 -57; V & A رویدادهای مد پرفروش بسیاری از جمله الکساندر مک کوئین، ژان پل گوتیه و میسونی برگزار کرده است.

و به جای کاتالوگ این نمایشگاه جدید، پالمر کتاب دیگری را تولید خواهد کرد که بر روی قطعات دیور ROM که قرار است در اوایل سال آینده راه اندازی شوند تمرکز دارد. با عکس هایی که توسط لازیز هامانی عکاس رسمی دیور گرفته شده است، کریستین دیور: تاریخ نامیده می شود. & مدرنیته، 1947-1957، (ROM Press 2018) برای اطلاعات در مورد مجموعه سخنرانی و سایر برنامه های مربوط به نمایش، به:

rom.on.ca/en/dior